Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009



 Εδώ θα βρίσκεται όσα γράφτηκαν και ακόμα περισσότερα .    



Ιστορικό .


 

73 σχόλια:

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Για ποιόν σταυρώθηκε ο Χριστός;
Στην Ελβετία πωλούνται μικρά καθρεπτάκια
που στο πίσω μέρος είναι γραμένα τα ακόλουθα.
{Γνωρίζεται για ποιόν σταυρώθηκε ο Χριστός;
Γύρισε από την άλλη μεριά να τον δείς.}Και το
καθρεπτάκι στο γύρισμα δείχνει το πρόσωπό μας.
Πρωτότυπος ο τρόπος,με το οποίο μπορούμε να
ενθυμούμεθα μιάν αλήθεια.Ο Χριστός σταυρώθηκε
στον Γολγοθά για σένα και για μένα,για μας.
Το αίμα του Ιησού Χριστού,που χύθηκε στο Γολγοθά
δεν πρέπει να πάη χαμένο.Η θυσία του Χριστού πρέπει
να αποβή λυτρωτική για όλους μας.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Πέμπτη, 17 Σεπτεμβρίου 2009
Χαριτωμένες ιστορίες ορθοδοξίας
Το τρισάγιο.
Ένας ευλαβής ιερεύς πληροφορήθηκε την διά-
στάσι που είχανε δύο αδελφές.Η μητέρα των
πέθανε και ούτε στην κηδεία βρέθηκαν μαζί.
Μιά ημέρα ο ιερεύς κάλεσε στο κοιμητήριο
και τις δύο αδελφές,για να διαβάσουν τρισάγιο
στον τάφο της μητέρας των.Η μιά δεν γνώριζε
για την επίσκεψη της άλλης.Όμως χωρίς να το
αντιλήφθόυν βρέθηκαν και δύο μέσα στον περί-
βολο του κοιμητηρίου και ο ιερεύς έκανε το τρι-
σάγιο και στο τέλος ζήτησε την αμοιβή του.
Παιδιά μου,είπε, δική μου αμοιβή είναι να συμ-
φιλιωθήτε εδώ επάνω στο μνήμα της μάνας που
σας γέννησε. Αυτό θα είναι το καλύτερο μνημόσυ-
νο που μπορείτε να κάνετε.Οί δύο αδελφές συγκι-
νημένες από τα λόγια του ιερέως έδωσαν τα χέρια,
έθαψαν στο μνήμα το μίσος και ανέστησάν στις κα-
ρδιές των την πεθαμένη αγάπη.
Αλήθεια, πόσα μπορεί να κάνη ένας καλός ιερεύς!!!
{Από το βιβλίο.Όταν θέλης να ξεκουράζεσαι Θ.Θεοφυλάκτου 1 Έκδοσις Λυδία.}

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Κυριακή, 20 Σεπτεμβρίου 2009
Αφιέρωμα στο ουράνιο τόξο.
Στην Παλαιά Διαθήκη συγκεκριμένα στο {Γένεσις, ΚΕΦ. 9 στιχ 13} Ο Θεός συνάπτει διαθήκη με τον Νώε και είπε.{13 Βάζω το τόξο μου στα σύννεφα,ως σημείο της διαθήκης μου με τη γη. 14όταν θα συνάζω σύννεφα πάνω από τη γη και θα παρουσιάζεται το τόξο μέσα στα σύννεφα,15τότε θα θυμάμαι τη διάθηκή μου μ' εσάς και με τα ζώα,και ο κατακλυσμός δε θα καταστρέφει τις ζωντανές υπάρξεις.16όταν λοιπόν θα εμφανίζεται το τόξο μέσα στα σύννεφα,εγω θα το βλέπω και θα θυμάμαι την αιώνια διαθήκη μου με της ζωντανές υπάρξεις πάνω στη γη.}Αυτό ειπε ο Θεός στον Νώε.Γιαυτό και έβαλα στο ιστολόγιο μου τα ουράνια τόξα,και τα ονόμασα ουράνια δόξα .Γιατί απο μικρός θυμάμαι την συγχωρεμένη γιαγιούλα μου όταν έβγαινε το ουράνιο το τόξο μας φώναζε παιδια,παιδια! ελάτε να δείτε τη δόξα του Θεού!

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Σάββατο, 03 Οκτωβρίου 2009

Ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδος,ο Ιωάννης Καποδίστριας,επισκέφθηκε κάποτε ένα σχολείο. Είδε,μίλησε με τα παιδιά και τέλος θέλησε να δει και την βιβλιοθήκη του δασκάλου. Ο δάσκαλος είχε πολλά βιβλία,αλλά δεν είχε ένα.Ο Καποδίστριας
το διαπίστωσε,πικράθηκε και με αγανάκτηση ράπισε τον δάσκαλο,γιατί από την πλούσια βιβλιοθήκη του έλειπε ο βασιλεύς των βιβλίων,η Αγία Γραφή.Είσαι ανάξιος δάσκαλος του είπε γιατί δεν έχεις στην βιβλιοθήκη σου το βιβλίο του Θεού.{από το βιβλίο όταν θέλεις να ξεκουράζεσαι . Θ.Θεοφυλάκτου }
Ερώτημα: ΄Έχεις Αγία Γραφή στην βιβλιοθήκη σου;

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Πέμπτη, 08 Οκτωβρίου 2009
ΣΥΜΒΟΛΑ ΤΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΩΝ
Οι τέσσερεις Ευαγγελιστές συμβολίζονται με τέσσερα ζώα,
διότι θεωρήθηκε ότι σε αυτούς αναφέρεται η προφητεία

του προφήτου Ιεζεκιήλ .Σύμφωνα με αυτή ο Προφήτης είδε τον Θεό να κάθεται στο χερουβικό θρόνο και της Αγγελικές δυνάμεις με μορφή τεσσάρων ζώων (ανθρώπου λέοντος,μόσχου και αετού)να ψάλλουν:Ή ερμηνεία της αλληγορίας αυτής από τους Πατέρες που ασχολήθηκαν με την αντιστοιχία των Προσώπων, δεν είχε πάντοτε την ίδια εφαρμογή.Τελικά έγινε αποδεκτή σε Ανατολή και Δύση η ερμηνεία του Αγίου Ιερωνύμου,όπως αναπτύσσεται στη συνέχεια.
Ματθαίος (εκ των Δώδεκα,εορτάζει*16 Νοεμβρίου). Ο πρώτος Ευαγγελιστής,όπου αγιογραφείται,παρουσιάζεται να έχει πλησίον του μία ανθρώπινη μορφή (άνθρωπος βασιλιάς της δημιουργίας.)Διότι το Ευαγγέλιο του αρχίζει από την κατά σάρκα γενεαλογία του Ιησού Χρηστού.
Μάρκος (μαθητής του Άπ. Πέτρου,*25 Απριλίου).Αγιογραφείται με τον λέοντα (βασιλιά των ζώων ),διότι το κύριο χαρακτηριστικό του Ευαγγελίου του είναι η βασιλεία του Χριστού καθώς και το ζώο αυτό είναι βασιλικό. Λουκάς (μαθητής του Άπ. Παύλου,*18 Οκτωβρίου Το τρίτο από τα συμβολικά ζώα το βόδι ( βασιλιάς των κατοικίδιων ζώων). Επειδή το Ευαγγέλιο του αρχίζει από την λατρεία του παλαιού νόμου,κατά την οποία τα θυσιαζόμενα ζώα ήταν συνήθως βόδια.
Ιωάννης (εκ των Δώδεκα,* 8 Μαΐου ).
Αγιογραφείται με τον αετό (βασιλιά των πτηνών ).Διότι θεολόγησε υψηλά την απερίγραπτη αιώνια γέννηση του Υιού και Λόγου του Θεού, ένεκα του οποίου επονομάστηκε και Θεολόγος.
{Από το λατρευτικό εγχειρίδιο.Στοιχεία Αγωγής γιά την
τάξη και τη Λατρεία της Εκκλσίας. Γεώργιος Σ.
Κουγιουμτζογλου Πρεσβύτερος. Εκδόσεις ΣΥΝΑΞΑΡΙ}

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Κυριακή, 11 Οκτωβρίου 2009

Η Παραβολή του σπορέα .
Μια μέρα, μαζεύτηκαν τα πλήθη κοντά στον Ιησού κι Εκείνος
θέλοντας να τους διδάξει με παραβολές,είπε σε αυτούς:
Βγήκε κάποτε ο γεωργός στο χωράφι του για να σπείρει και καθώς έσπερνε,μερικοί σπόροι έπεσαν στο δρόμο,όπου τους πάτησαν
οι διαβάτες και τους έφαγαν τα πτηνά του ουρανού.Άλλοι σπόροι έπεσαν πάνω στις πέτρες και βλάστησαν μα ύστερα από λίγο ξηράθηκαν γιατί δεν μπόρεσαν να ριζώσουν βαθιά.Άλλοι δε σπόροι έπεσαν στα αγκάθια,τα οποία κατ έπνιξαν τους βλαστούς
που φύτρωσαν.Τέλος,μερικοί σπόροι έπεσαν σε γόνιμο χώμα
και βλάστησαν κι έδωσαν εκατονταπλάσιο καρπό.
Αυτός που έχει αυτιά να ακούσει,ας ακούσει !
Τότε οι μαθητές,ρώτησαν ιδιαιτέρως τον Κύριο γιατί διδάσκει
με παραβολές κι εκείνος αποκρίθηκε:
Διότι σε εσάς που έχετε αγαθή διάθεση,δόθηκε το χάρισμα να
καταλαβαίνετε τις μυστηριώδεις αλήθειες της Βασιλείας των
ουρανών,ενώ αυτοί βλέπουν τα θαύματά μου κι ακούν τη
διδασκαλία μου, χωρίς να μπορούν να καταλαβαίνουν και να
ωφελούνται.Κατόπιν ο χριστός εξήγησε σε αυτούς την
παραβολή του σπορέα και είπε:
Οι σπόροι συμβολίζουν το λόγο του Θεού.Όταν η άνθρωποι
τον ακούν και δεν ενδιαφέρονται να τον εφαρμόσουν,έρχεται
ο διαβολικός λογισμός της απιστίας και δεν αφήνει να
φυτρώσουν οι αρετές στις καρδιές τους.Αυτό σημαίνουν οι σπόροι που έπεσαν στο δρόμο και τους έφαγαν τα πτηνά.
Οι σπόροι που έπεσαν στις πέτρες συμβολίζουν εκείνους
τους ανθρώπους που δέχονται με χαρά τον Θείο λόγο αλλά
κατά βάθος είναι ολιγόπιστοι και σκληροί,γι αυτό με την
παραμικρή δοκιμασία,εγκαταλείπουν το Θεό και μαραίνονται
πνευματικά. Ο βλαστός που φύτρωσε στα αγκάθια συνβολίζει
τους ανθρώπους που έβαλαν στις καρδιές τους το λόγο του Θεού
αλλά λίγο πριν προκόψουν στην αρετή τους αφού καταπνίγονται
από τις βιοτικές μέριμνες και αμαρτίες .Τέλος,οι σπόροι που έπεσαν στην εύφορη γη και βλάστησαν,συμβολίζουν τους αγαθούς και πρόθυμους ανθρώπους που ζούνε σύμφωνα με
το θέλημα του Θεού,για αυτό με την υπομονή τους καρποφορούν
πολλές αρετές και οδηγούνται προς την τελειότητα.
{Από της εκδόσεις ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ}


Σχόλια: Όπως ο γεωργός που θέλει να μεταβάλλει ένα χέρσο χωράφι σε γόνιμο υποβάλλεται σε κοπιαστικές εργασίες έτσι και εμείς πρέπει:

1. Να μην επιτρέψουμε τη διέλευση των πονηρών σκέψεων,αλλά να υψώσουμε τείχη απροσπέλαστα σε όσους θέλουν να ποδοπατούν την ψυχή μας.
2. Να ερευνήσουμε το βάθος της καρδιάς μας και να την ελευθερώσουμε από τους ογκόλιθους των παθών με την ιερή εξομολόγηση.
3. Να έχουμε άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μας νύκτα και ημέρα μήπως ο σπορέας των ζιζανίων,ο διάβολος,ύπουλα μας ξεγελάσει. Ας ετοιμάσουμε τις ψυχές μας με αυτοκριτική και δάκρυα της μετανοίας .

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Επίσκοπος Λουκάς Κριμαίας ένας άγιος του 20 αιώνα στη Σοβιετική Ένωση.
Βέβαια δεν κρατήθηκα για να γράψω λίγα λόγια ως φόρο τιμής στον άγιο που διάβασα τον βίο του ως έγγαμος χειρούργος ιατρός και επίσκοπος συγκινήθηκα,μπορώ να πω συγκλονίστηκα. Γιαυτό και έβαλα αυτές της πηγές στο μπλοκ μου με δάκρυα χαράς.
Βέβαια αν γράψετε άγιος Λουκάς Κριμαίας στη μηχανή αναζήτησης θα σας κατατοπίσει σε πλούσιο υλικό.Η εκκλησία μας τιμά την εορτή του αγίου 14 Ιουνίου.Ο άγιος να πρεσβεύει για όλους μας και να μας δίνη την ευλογημένη χάρη του !

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Κυριακή, 18 Οκτωβρίου 2009

Ο άγιος Λουκάς ο Ευαγγελιστής.
Ο ευαγγελιστής Λουκάς καταγόταν από την Αντιόχεια, και η
εθνικότητά του ήταν ελληνική.Ο Απ. Παύλος μας πληροφορεί

ότι το επάγγελμα του Λουκά ήταν γιατρός.Επίσης γνώριζε να
ζωγραφίζει,και όπως είναι γνωστό,σε αυτόν αποδίδονται οι
εικόνες της Παναγίας,από τις οποίες μία υπάρχει μέχρι και
σήμερα στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου .Ο Λουκάς μπορεί
να μην υπήρξε ένας από τους δώδεκα Αποστόλους,έδρασε όμως
σαν Απόστολος όπως και οι δώδεκα .Διότι έλαμψε σαν άριστος
συνεργάτης της διακονίας του Απ.Παύλου.Αυτό φαίνεται κατά
τη δεύτερη φυλάκιση του Απ.Παύλου στη Ρώμη,όταν ο ίδιος
στη δεύτερη προς Τιμόθεον επιστολή του(κεφ.΄δ,στιχ. 11)
γράφει: Μόνος ο Λουκάς είναι μαζί μου . Δηλαδή τον
προβάλλει σαν παράδειγμα τέλειας αφοσίωσης,στον αγώνα του
για τη διάδοση του Ευαγγελίου .Επίσης,ο Λουκάς έγραψε το
τρίτο κατά σειρά Ευαγγέλιο στην Καινή Διαθήκη , καθώς και
τις Πράξεις των Αποστόλων ,που αποτελούν υπηρεσία
ανυπολόγιστα μεγάλης αξίας .Σύμφωνα με διάφορες πηγές
ο Λουκάς μετά τον θάνατο του Απ.Παύλου , δίδαξε το
Ευαγγέλιο στη Δαλματία,Ιταλία,αρχαία Γαλλία, Αχαΐα και
Βοιωτία. Λέγεται ότι πέθανε με μαρτυρικό θάνατο και το 357
το λείψανό του μετακομίστηκε στην Κωνσταντινούπολη ,
στο ναό των Αγίων Αποστόλων.
Η εκκλησία μας εορτάζει 18 Οκτωβρίου.
{Από το Αγιολόγιο της ορθοδοξίας Χρήστου Δ. Τσολακίδη }
[Βλέπε παλαιότερη ανάρτηση τα σύμβολα των Ευαγγελιστών]

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Τετάρτη, 21 Οκτωβρίου 2009
Ευαγόρας Παλληκαρίδης Ποιήμα

Θα πάρω μιαν ανηφοριά
θα πάρω μονοπάτια,
να βρώ τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά.


Θ΄ αφήσω αδέλφια, συγγενείς,
τη ΜΑΝΑ, τον ΠΑΤΕΡΑ,
μεσ΄ στα λαγκάδια πέρα,
και τις βουνοπλαγιές .


Ψάχνοντας για τη λευτεριά,
θα ΄χω παρέα ΜΟΝΗ,
κατάλευκο το χιόνι,
βουνά και ρεματιές .


Τώρα κι αν είναι χειμωνιά ,
θα ρθει το καλοκαίρι ,
τη Λευτεριά να φέρει ,
σε πόλεις και χωριά .


Μα δεν μπορώ να καρτερώ .


Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
Θα πάρω μονοπάτια,
Να βρώ τα σκαλοπάτια
Που παν στην Λευτεριά .


Ευαγόρας Παλληκαρίδης


http://www.erevos.com/freedom/evagoras/evagoras.htm

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Κυριακή, 25 Οκτωβρίου 2009

Άγιος Δημήτριος ο Μεγαλομάρτυρας και Μυροβλήτης
26 Οκτωβρίου


Ο Μεγαλομάρτυρας Δημήτριος ,γόνος της ένδοξης πόλης
Θεσσαλονίκης ,ήταν στρατιωτικός στα χρόνια του
Διοκλητιανού .Γενναίος και ατρόμητος στρατιώτης
του Χρίστου και κήρυκας της χριστιανικής πίστης
είναι παράδειγμα χριστιανού μάρτυρος.
Θα λέγαμε ότι υπήρξε ο πρώτος κατηχητής της
εκκλησίας μας .Διότι χωρίς τον παραμικρό φόβο κατηχούσε
τους νέους της πόλης εμπνέοντας σε αυτούς τη χριστιανική
πίστη . Η δραστηριότητα του Δημητρίου καταγγέλθηκε
στο Διοκλητιανό ,ο οποίος τον κάλεσε στα ανάκτορα .
Ο Δημήτριος δήλωσε στο Διοκλητιανό ότι πράγματι είναι
χριστιανός ,διότι η θρησκεία του Χριστού ηθική λύτρωση
και αιώνια ζωή.Τότε ο Διοκλητιανός διέταξε και τον έκλεισαν
στη φυλακή .Αλλά τις ημέρες εκείνες γινότανε στη Θεσσαλονίκη
αγώνες .Οι εκμεταλλευόμενοι τη δύναμη κάποιου Λυαίου
προκαλούσαν τους χριστιανούς να τον αντιμετωπίσουν .
Τότε ένας νεαρός χριστιανός ο Νεστώρ ,γνώριμος του
αγίου Δημητρίου πήγε λοιπόν στη φυλακή ,και έπεσε στα
πόδια του Μεγαλομάρτυρα δούλε του Θεού Δημήτριε ,
είπε,εγώ είμαι πρόθυμος να μονομαχήσω με τον Λυαίο ,γιαυτό
προσευχή σου για μένα στο όνομα του Χριστού.Ο άγιος αφού
τον σφράγισε με το σημείο του τιμίου Σταυρού,του είπε ότι
και τον Λυαίο θα νικήσει και για τον Χριστό θα μαρτυρήσει.
Τότε ,λοιπόν ο Νέστορας μπήκε στο στάδιο και χωρίς φόβο
αναφώνησε: Θεέ του Δημητρίου ,βοήθησε με .και αφού
πολέμησε με τον Λυαίο κατάφερε δυνατό χτύπημα στη καρδία
και τον θανάτωσε .Η εκκλησία τιμά τον άγιο Νέστωρα 27
Οκτωβρίου .Ο Διοκλητιανός όταν έμαθε την αιτία της ήττας
του Λυαίου έστειλε στρατιώτες στη φυλακή και με τη
λόγχη σκότωσαν το Δημήτριο και τον Νέστωρα .
{Αγιολόγιο της ορθοδοξίας Χ. Δ. Τ.}
Χρόνια πολλά στους Δημήτρηδες και Δήμητρες .

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Βεβαίως δεν χάθηκε το πάν .Μπορεί να υπάρχει εθνική ασθένεια,
υπάρχει όμως και η εθνική υγεία. Υπάρχει κακότης,υπάρχει
όμως και αρετή και τιμή προς τις ηθικές αξίες και αρετές που
δόξασαν το Γένος μας .Στα βάθη της ελληνικής ψυχής σιγοκαίει
το ηρωικό φρόνιμα,που εκδηλώνεται στις κρίσιμες εθνικές
στιγμές.Αυτά τα θετικά αποτελούν την ελπίδα για το μέλλον .

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Τρίτη, 27 Οκτωβρίου 2009

Αφιέρωμα:28 Οκτωβρίου επέτειος του ΟΧΙ το 1940 .
Η Ελλάδα μπορεί να είναι μικρή χώρα ,αλλά απέδειξε
ότι είναι μεγάλο Έθνος........
Εξήντα πέντε χρόνια συμπληρώνονται από το ιστορικό και
δραματικό εκείνο πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940,όταν
πρώτα τα συνεχή συρίγματα των σειρήνων συναγερμού και
και κατόπιν τα διαγγέλματα του Βασιλιά Γεωργίου Β΄ και του
Πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά επιβεβαίωναν το γεγονός ότι
η φασιστική Αυτοκρατορία του Μπενίτο Μουσολίνι μας έχει
κηρύξει ξαφνικά τον πόλεμο.Και ότι οι φασιστικές δυνάμεις
είχαν εισβάλει ήδη στην χώρα μας,από τη φιλική τους Αλβανία
για να την υποτάξουν και να μας υποδουλώσουν...Λίγες ώρες
προηγουμένως ο Ιωάννης Μεταξάς είχε αρνηθεί με ένα
κατηγορηματικό { ΟΧΙ } να ενδώσει στο τελεσίγραφο της
της πανίσχυρης τότε φασιστικής αυτοκρατορίας των οκτώ
εκατομμυρίων λογχών . Κανένας δεν μπορούσε να φαντασθεί
τότε τις παγκόσμιες συνέπειες που επρόκειτο να έχει το
αποφασιστικό εκείνο ΟΧΙ του θαρραλέου Έλληνα
Πρωθυπουργού . Γιατί η διεθνής κατάσταση από στρατιωτικής
και διπλωματικής πλευράς δεν έδινε ελπίδες ότι η μικρή και
απομονωμένη Ελλάδα θα κατόρθωνε να αναχαιτίσει την
τρομερή στρατιωτική δύναμη που είχε εξαπολυθεί εναντίον της
από την ξηρά,τον αέρα και την θάλασσα.




Από τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 ,όταν ο
πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς έκανε το σημείο του
Σταυρού λέγοντας {ο Θεός σώζει την Ελλάδα}η ελπίδα
και το στήριγμά μας .Άρχοντες και λαός ,στρατιώτες στο μέτωπο και άμαχος πληθυσμός δείχναμε με πολλούς τρόπους
την πίστη μας στον Θεό ,από τους στρατιωτικούς καταυλισμούς

στα βορειοηπειρωτικά βουνά ,και οι Ναοί μας σε πόλεις και
χωριά γέμιζαν από γέροντες ,τις γυναίκες και τα παιδιά
και έψελναν με πίστη την Παράκληση στην Υπεραγία
Θεοτόκο ,την Υπέρμαχο Στρατηγό του Γένους μας .





Ικετεύοντάς την να μας προστατεύσει .Και έγινε το απίστευτο
θαύμα. Ο μικρός Δαβίδ νίκησε και πάλι τον γίγαντα Γολιάθ .
Ο νεαρός Νέστωρ συνέτριψε τον αγέρωχο Λυαίο .Οι άοπλοι
και λίγοι στρατιώτες μας απέκρουσαν τις αναρίθμητες
μηχανοκίνητες στρατιές των Ιταλών .
Και τη αυτή ημέρα την ανάμνησιν ποιούμε θα της
ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών
Θεοτόκου και Αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ ότε ο Όσιος
Ανδρέας ο διά Χριστόν σαλός κατείδεν εφηπλωμένην
αυτήν άνωθεν και πάντας τους ευσεβείς περισκέπουσαν .


Εθνικός ύμνος

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Τετάρτη, 04 Νοεμβρίου 2009
........................ΤΑ 7 ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ.....................

ΤΑ 7 ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ
Τα επτά Μυστήρια της Εκκλησίας μας είναι:
1 Το πρώτο είναι το Μυστήριο των Μυστηρίων που αποτελεί
και το κέντρο της όλης Λατρείας είναι η Θεία Ευχαριστία ,η
Θεία Λειτουργία .
2 Το δεύτερο Μυστήριο είναι το Βάπτισμα ,που αποτελεί την
άφεση όλων των αμαρτιών ,δηλαδή η απαλλαγή από το

μολυσμένο προπατορικό αμάρτημα ,και όταν ο Βαπτιζόμενος
είναι μεγάλης ηλικίας,και των προσωπικών του αμαρτιών.
3 Το τρίτο Μυστήριο του Χρίσματος είναι η ειδική και ποικίλη
χάρη,που αρχίζει σαν {Σφραγίδα δωρεάς Πνεύματος Αγίου }.
Τελείται μέσα στο Μυστήριο του Βαπτίσματος .
4 Το τέταρτο Μυστήριο της Μετανοίας-Εξομολογήσεως ,ο
καθένας που αποφασίζει να εξομολογηθεί,πρέπει προηγουμένως
να έχει μετανοήσει .Το Μυστήριο της Μετανοίας το ίδρυσε ο
ίδιος ο Χριστός, και παρέδωσε στους Αποστόλους μετά την
Ανάσταση όταν τους είπε:{Λάβετε πνεύμα Άγιο .Σε όποιους
συγχωρήσετε τις αμαρτίες ,θα τους είναι συγχωρημένες
σε όποιους τις κρατήσετε ασυγχώρητες, θα κρατηθούν έτσι .}
[ Ιω Κ' 22-23 ]
5 Το πέμπτο Μυστήριο της Ιεροσύνης .Ο Κύριος αμέσως
μετά την έναρξη του έργου Του,εκλέγει και τους
{εργάτες του αμπελώνα }[ Ματθ. κ', 1 ] τους
δώδεκα Αποστόλους Του ,στους οποίους ως Μέγας
Αρχιερεύς μετέδωσε την Ιεροσύνη .Οι Απόστολοι
διά Πνεύματός Αγίου την μετέδωσαν στους διαδόχους
τους Αρχιερείς ,οι διάδοχοι στους επόμενους κ.ο.κ.
Έτσι συνεχίζετε μέχρι των ημερών μας η Αποστολική
διαδοχή η Εκκλησία του Χριστού στη γη ,της οποίας κεφαλή
είναι ο Χριστός ,σώμα δε ορατό οι πιστοί :Κληρικοί και Λαϊκοι.
6 Μυστήριο του Γάμου .Με την ευλογία της Εκκλησίας
ο φυσικός δεσμός γίνεται ισόβια πνευματική ένωση,ικανή
με την χάρη του Θεού να εκπληρώσει τους θείους σκοπούς
του γάμου είναι: α) Η αλληλοβοήθεια,η αλληλοσυμπλήρωση
και ο εξαγιασμός του ζεύγους των συζύγων με τελικό σκοπό
την σωτηρία τους .
7 Το Μυστήριο του Ευχελαίου.Με δεδομένο ότι του Ευχελαίου
προηγείται το ιερό Μυστήριο της Μετανοίας και
Εξομολογήσεως .Η Εξομολόγηση και το Ευχέλαιο είναι δύο
πλευρές ενός θεραπευτικού {μυστηρίου}, στο οποίο η Θεία Χάρη
συγχωρεί τις αμαρτίες μας και θεραπεύει τα ψυχικά και
σωματικά μας νοσήματα δηλαδή ψυχοσωματικής ιάσεως και
ολοκληρώσεως του χριστιανού.
Πηγή:{Λατρευτικό εγχειρίδιο Γ.Σ.Κ.Π. Επιμέλεια
ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ }

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Τετάρτη, 04 Νοεμβρίου 2009
........................ΤΑ 7 ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ.....................

ΤΑ 7 ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ
Τα επτά Μυστήρια της Εκκλησίας μας είναι:
1 Το πρώτο είναι το Μυστήριο των Μυστηρίων που αποτελεί
και το κέντρο της όλης Λατρείας είναι η Θεία Ευχαριστία ,η
Θεία Λειτουργία .
2 Το δεύτερο Μυστήριο είναι το Βάπτισμα ,που αποτελεί την
άφεση όλων των αμαρτιών ,δηλαδή η απαλλαγή από το

μολυσμένο προπατορικό αμάρτημα ,και όταν ο Βαπτιζόμενος
είναι μεγάλης ηλικίας,και των προσωπικών του αμαρτιών.
3 Το τρίτο Μυστήριο του Χρίσματος είναι η ειδική και ποικίλη
χάρη,που αρχίζει σαν {Σφραγίδα δωρεάς Πνεύματος Αγίου }.
Τελείται μέσα στο Μυστήριο του Βαπτίσματος .
4 Το τέταρτο Μυστήριο της Μετανοίας-Εξομολογήσεως ,ο
καθένας που αποφασίζει να εξομολογηθεί,πρέπει προηγουμένως
να έχει μετανοήσει .Το Μυστήριο της Μετανοίας το ίδρυσε ο
ίδιος ο Χριστός, και παρέδωσε στους Αποστόλους μετά την
Ανάσταση όταν τους είπε:{Λάβετε πνεύμα Άγιο .Σε όποιους
συγχωρήσετε τις αμαρτίες ,θα τους είναι συγχωρημένες
σε όποιους τις κρατήσετε ασυγχώρητες, θα κρατηθούν έτσι .}
[ Ιω Κ' 22-23 ]
5 Το πέμπτο Μυστήριο της Ιεροσύνης .Ο Κύριος αμέσως
μετά την έναρξη του έργου Του,εκλέγει και τους
{εργάτες του αμπελώνα }[ Ματθ. κ', 1 ] τους
δώδεκα Αποστόλους Του ,στους οποίους ως Μέγας
Αρχιερεύς μετέδωσε την Ιεροσύνη .Οι Απόστολοι
διά Πνεύματός Αγίου την μετέδωσαν στους διαδόχους
τους Αρχιερείς ,οι διάδοχοι στους επόμενους κ.ο.κ.
Έτσι συνεχίζετε μέχρι των ημερών μας η Αποστολική
διαδοχή η Εκκλησία του Χριστού στη γη ,της οποίας κεφαλή
είναι ο Χριστός ,σώμα δε ορατό οι πιστοί :Κληρικοί και Λαϊκοι.
6 Μυστήριο του Γάμου .Με την ευλογία της Εκκλησίας
ο φυσικός δεσμός γίνεται ισόβια πνευματική ένωση,ικανή
με την χάρη του Θεού να εκπληρώσει τους θείους σκοπούς
του γάμου είναι: α) Η αλληλοβοήθεια,η αλληλοσυμπλήρωση
και ο εξαγιασμός του ζεύγους των συζύγων με τελικό σκοπό
την σωτηρία τους .
7 Το Μυστήριο του Ευχελαίου.Με δεδομένο ότι του Ευχελαίου
προηγείται το ιερό Μυστήριο της Μετανοίας και
Εξομολογήσεως .Η Εξομολόγηση και το Ευχέλαιο είναι δύο
πλευρές ενός θεραπευτικού {μυστηρίου}, στο οποίο η Θεία Χάρη
συγχωρεί τις αμαρτίες μας και θεραπεύει τα ψυχικά και
σωματικά μας νοσήματα δηλαδή ψυχοσωματικής ιάσεως και
ολοκληρώσεως του χριστιανού.
Πηγή:{Λατρευτικό εγχειρίδιο Γ.Σ.Κ.Π. Επιμέλεια
ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ }

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Στρατιωτικός και πολιτικός, με έντονη δράση σε κρίσιμες περιόδους της νεοελληνικής ιστορίας του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, γνωστός με το προσωνύμιο «Μαύρος Καβαλάρης». Γεννήθηκε στο Βούνεσι (σημερινό Μορφοβούνι) Καρδίτσας στις 4 Νοεμβρίου 1883.

Αφού τελείωσε το Γυμνάσιο κατατάχθηκε ως εθελοντής στο στρατό με το βαθμό του δεκανέα το 1903 και πήρε μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα. Συμμετείχε ενεργά στον «Στρατιωτικό Σύνδεσμο», που έκανε το Κίνημα στο Γουδί (1909) και έφερε στην εξουσία τον Ελευθέριο Βενιζέλο.

Το 1912, μετά την αποφοίτησή του από τη Σχολή Υπαξιωματικών της Κέρκυρας, ονομάσθηκε Ανθυπολοχαγός και με το βαθμό αυτό πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913). Ο Πλαστήρας διακρίθηκε σε πολλές μάχες, ιδιαίτερα στη Μάχη του Λαχανά, όπου οι συμπολεμιστές του έδωσαν το προσωνύμιο «Μαύρος Καβαλάρης». Κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού (1916) συντάχθηκε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο και προσχώρησε στο Κίνημα της Εθνικής Αμύνης. Στις επιχειρήσεις του Μακεδονικού Μετώπου κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο έδειξε ξεχωριστά χαρίσματα, ιδιαίτερα στη Μάχη του Σκρα και προήχθη σε αντισυνταγματάρχη.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Το 1919 ανέλαβε τη διοίκηση του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων στην Ουκρανία, συμμετέχοντας στη συμμαχική εκστρατεία υποστήριξης του ρωσικού «Λευκού Στρατού», ο οποίος εμάχετο τους μπολσεβίκους του Λένιν. Μετά την αποτυχία του εγχειρήματος, ο Πλαστήρας επικεφαλής της ίδιας μονάδας και με το βαθμό του συνταγματάρχη εστάλη στο Μικρασιατικό Μέτωπο.

Η δράση του κατά τη μικρασιατική εκστρατεία ενίσχυσε τη φήμη του. Οι Τούρκοι τον ονομάζουν Καρά-Πιπέρ (Μαυρόπιπερο), εξαιτίας του μελαψού του χρώματος και τη μονάδα του «Σεϊτάν Ασκέρ» (Στρατό του Διαβόλου). Ο Πλαστήρας διακρίθηκε κατά την τουρκική αντεπίθεση στο Σαγγάριο, που προκάλεσε την κατάρρευση του Μετώπου. Οδήγησε τη μονάδα του συντεταγμένα στον Τσεσμέ και από εκεί στη Χίο, σώζοντας παράλληλα χιλιάδες πρόσφυγες που τον ακολουθούσαν.

Η Μικρασιατική Καταστροφή έφερε την εξέγερση του στρατού στη Χίο και στη Μυτιλήνη τον Σεπτέμβριο του 1922 και τη δημιουργία της «Επαναστατικής Επιτροπής» υπό τους Νικόλαο Πλαστήρα, Στυλιανό Γονατά και τον αντιπλοίαρχο Φωκά. Η Επιτροπή με τελεσίγραφό της αξίωσε την παράδοση της εξουσίας, την έξωση του βασιλιά Κωνσταντίνου και την παραίτηση της κυβέρνησης Γούναρη. Με τη βοήθεια του λαού και του στρατού, ιδίως του Ναυτικού, οι εξεγερθέντες γρήγορα έγιναν κύριοι της κατάστασης, με τον Νικόλαο Πλαστήρα να έχει αρχηγικό ρόλο. Ο Κωνσταντίνος παραιτήθηκε υπέρ του υιού του Γεωργίου Β', ενώ πρωθυπουργός ανέλαβε ο Κροκιδάς.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Η Επαναστατική Επιτροπή είχε δύσκολο έργο να επιτελέσει. Έπρεπε να αναδιοργανώσει τον στρατό για να επιτύχει καλύτερους όρους ως ηττημένη χώρα στην επικείμενη διάσκεψη της Λοζάννης, να φροντίσει και να στεγάσει τους εκατοντάδες χιλιάδες μικρασιάτες πρόσφυγες, αλλά και να επουλώσει το τραυματισμένο λαϊκό αίσθημα, που ζητούσε την τιμωρία των υπαιτίων της Εθνικής Συμφοράς. Με μια αμφιλεγόμενη απόφασή του, προσήγαγε σε δίκη του πολιτικούς και στρατιωτικούς υπεύθυνους της ήττας («Δίκη των Έξι»), οι οποίοι καταδικάσθηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν στο Γουδί.

Ο Πλαστήρας κάλεσε από την εξορία τον Ελευθέριο Βενιζέλο για να ηγηθεί της ελληνικής αντιπροσωπείας στις διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, που οδήγησαν στη Συνθήκη της Λωζάνης (1923). Η Επαναστατική Επιτροπή αντιμετώπισε επιτυχώς το φιλοβασιλικό πραξικόπημα των υποστρατήγων Γαργαλίδη και Λεοναρδόπουλου (Οκτώβριος 1923), ενώ δεν κλονίσθηκε με το περιστατικό της Κέρκυρας, που προκάλεσε την ολιγοήμερη κατάληψη του νησιού από τους Ιταλούς.

Ο Πλαστήρας πίστευε ότι η θέση των στρατιωτικών είναι στους στρατώνες και μόνο δεινά θα προκαλούσε η άσκηση εξουσίας από αυτούς. Έτσι, οδήγησε τη χώρα στις κάλπες στις 16 Δεκεμβρίου 1923. Από τις εκλογές απείχε η «Ηνωμένη Αντιπολίτευσις», στην οποία είχαν συσπειρωθεί οι φιλοβασιλικοί και άλλοι αντιπολιτευόμενοι την Επαναστατική Επιτροπή. Η νέα Βουλή που προέκυψε ήταν Συντακτική και συνήλθε στις 2 Ιανουαρίου 1924, ανοίγοντας το δρόμο για τη Β' Ελληνική Δημοκρατία. Την ίδια μέρα, ο Πλαστήρας υπέβαλε την παραίτησή του από τις τάξεις του στρατεύματος, αφού πρώτα έκανε ένα απολογισμό των πεπραγμένων της Κυβερνητικής Επιτροπής. Για τις υπηρεσίες που προσέφερε στη χώρα, με απόφαση της Βουλής προήχθη στο βαθμό του αντιστρατήγου.

Από το 1924 έως το 1933 ο Νικόλαος Πλαστήρας δεν μετείχε στα κοινά, ζώντας μεταξύ Ιταλίας και Ελλάδας. Όταν στις εκλογές της 6ης Μαρτίου 1933 η αντιβενιζελική «Ηνωμένη Αντιπολίτευσις» αναδείχθηκε νικήτρια, ο Πλαστήρας προσπάθησε να αποτρέψει την πολιτική μεταβολή μ' ένα πραξικόπημα που απέτυχε παταγωδώς, καθώς δεν είχε ούτε τη στήριξη του Ελευθερίου Βενιζέλου, καθώς η κυβέρνησή του παραιτήθηκε το ίδιο βράδυ.

Με το ενδεχόμενο να διωχθεί ποινικά για εσχάτη προδοσία, ο Πλαστήρας αναχώρησε κρυφά για τα Δωδεκάνησα και από εκεί για τη Βηρυτό και τη Γαλλία, όπου εγκαταστάθηκε στη Νίκαια. Τελικά, δεν διώχθηκε για το πραξικόπημα της 6ης Μαρτίου 1933, αλλά για το φιλοβενιζελικό κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935. Αν και βρισκόταν μακριά από την Ελλάδα, καταδικάσθηκε σε θάνατο, μαζί με τον Βενιζέλο.

Κατά τη διάρκεια της μεταξικής δικτατορίας, πρωτοστάτησε στη δημιουργία αντιδικτατορικής κίνησης, ενώ προσπάθησε μάταια να πείσει τη Γαλλία να αναλάβει ενεργό ρόλο στην κατάλυση του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου. Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου έγραψε επιστολή προς την ελληνική κυβέρνηση, με την οποία την καλούσε να συνθηκολογήσει με την Ιταλία. Η επιστολή αυτή θα του κοστίσει πολιτικά τα επόμενα χρόνια.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Μετά την Απελευθέρωση και τα «Δεκεμβριανά» (1944), που προκάλεσαν την παραίτηση της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου, ο Πλαστήρας διορίζεται πρωθυπουργός στις 3 Ιανουαρίου 1945, ως πρόσωπο ευρείας αποδοχής. Στην κυβέρνησή του συμμετέχουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις εκτός των κομμουνιστών. Επί της πρωθυπουργίας του υπογράφηκε η Συμφωνία της Βάρκιζας (12 Φεβρουαρίου 1945), βάσει της οποίας οι κομμουνιστές και το ΕΑΜ θα παρέδιδαν τον οπλισμό τους. Η δημοσίευση στον Τύπο τής προ πενταετίας επιστολής του που ζητούσε συνθηκολόγηση με την Ιταλία κατά τη διάρκεια του ελλληνοϊταλικού πολέμου, προκάλεσε την παραίτησή του στις 10 Απριλίου 1945.

Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου παρέμεινε εκτός πολιτικής σκηνής. Κατήγγειλε τόσο την Αριστερά, όσο και τη Δεξιά, για τις μεθοδεύσεις τους που οδήγησαν στον αδελφοκτόνο σπαραγμό. Πρώτος αυτός από τους αστούς πολιτικούς τόλμησε να χρησιμοποιήσει την έκφραση «Εμφύλιος Πόλεμος», αντί του καθιερωμένου τότε όρου «Συμμοριτοπόλεμος».

Μετά τη λήξη του Εμφυλίου εμφανίσθηκε ως σημαιοφόρος της λήθης και της συμφιλίωσης. Στις 14 Ιανουαρίου 1950 ιδρύει την ΕΠΕΚ (Εθνική Προοδευτική Ένωσις Κέντρου) μαζί με τον Εμμανουήλ Τσουδερό. Στις εκλογές τις 5ης Μαρτίου 1950 κέρδισε το 16,4% των ψήφων και 45 έδρες, ελθούσα τρίτο κόμμα, μετά το Λαϊκό Κόμμα και το Φιλελεύθερο. Στις 15 Απριλίου σχηματίζει κυβέρνηση συνασπισμού με αντιπρόεδρο τον Γεώργιο Παπανδρέου, η οποία θα έχει ζωή μόλις πέντε μηνών. Πρόλαβε, όμως, να πάρει μέτρα, που στόχευαν στην άμβλυνση των συνεπειών του Εμφυλίου, περιορίζοντας τις διώξεις των Αριστερών.

Στις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951 η ΕΠΕΚ ήλθε δεύτερη, μετά τον Συναγερμό του Παπάγου, με το 23,5% των ψήφων και 74 έδρες. Σχηματίστηκε κυβέρνηση συνασπισμού μεταξύ ΕΠΕΚ και Φιλελευθέρων, με πρωθυπουργό τον Πλαστήρα, που κράτησε ένα χρόνο. Παρά την πολιτική συνδιαλλαγής που ακολουθεί και παρά την αντίθεσή του κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, εκτελούνται οι Μπελογιάννης, Μπάτσης, Καλούμενος, Αργυριάδης, ενώ αρχίζει η Δίκη των Αεροπόρων. Το δεξιό παρακράτος ζει και βασιλεύει. Ο Πλαστήρας λαμβάνει μέτρα για την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας με έργα υποδομής, εθνικοποιήσεις, κοινωνικές παροχές, διανομή γης στους ακτήμονες και ψήφο στις γυναίκες.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Στις 16 Νοεμβρίου 1952 προκηρύσσονται νέες εκλογές, στις οποίες κυριαρχεί ο νικητής του Εμφυλίου, στρατάρχης Παπάγος και το κόμμα του «Ελληνικός Συναγερμός». Η έκκληση του Πλαστήρα προς την Αριστερά για συστράτευση πέφτει στο κενό. «Τι Παπάγος, τι Πλαστήρας, ούλοι οι σκύλοι μια γενιά» είναι η απάντηση των κομμουνιστών. Η ΕΠΕΚ ηττάται κατά κράτος και στις 3 Μαΐου 1953 διασπάται. Ο Νικόλαος Πλαστήρας, καταβεβλημένος από αλλεπάλληλα καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια, δεν εξελέγη ούτε βουλευτής. Η πολιτική του καριέρα θα λάβει τέλος, όπως και η ζωή του λίγους μήνες αργότερα. Θα αφήσει τη τελευταία του πνοή στις 26 Ιουλίου 1953, εξαιτίας ενός νέου βαρύτατου καρδιακού εμφράγματος

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Νικόλαος Πλαστήρας
1883 – 1953 http://pericles.ee.duth.gr/final/plastiras.html

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Λίγα λόγια ως φόρο τιμής στον μεγάλο πατέρα και
διδάσκαλο της Εκκλησίας που τον τιμά καθημερινά
τελώντας την Θεία Λειτουργία που αυτός έγραψε .
Ο μεγάλος αυτός Πατέρας και Διδάσκαλος της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας γεννήθηκε το 347 μ.Χ. στην Αντιόχεια της Συρίας. Πατέρας του ήταν ο στρατηγός Σεκούνδος και μητέρα του η Ανθούσα, μια ευσεβέστατη, ενάρετη και μορφωμένη χριστιανή. Γρήγορα έμεινε ορφανός από πατέρα, και η μητέρα του - χήρα τότε 20 ετών - τον ανέθρεψε και τον μόρφωσε κατά τον καλύτερο χριστιανικό τρόπο.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Ήταν ευφυέστατο μυαλό και σπούδασε πολλές επιστήμες στην Αντιόχεια - κοντά στο διάσημο τότε ρήτορα Λιβάνιο - αλλά και στην Αθήνα. Όταν αποπεράτωσε τις σπουδές του, επανήλθε στην Αντιόχεια και αποσύρθηκε στην έρημο και σε ένα από τα πολλά μοναστήρια στα γύρω βουνά της Αντιόχειας για πέντε χρόνια, όπου ασκήτευσε προσευχόμενος και μελετώντας τις Αγίες Γραφές.

Ασθένησε όμως και επέστρεψε στην Αντιόχεια, όπου χειροτονήθηκε διάκονος - το 381, σε ηλικία 34 ετών - από τον Αρχιεπίσκοπο Αντιοχείας Μελέτιο. Πέραν των λειτουργικών του καθηκόντων ασχολείται με τη συγγραφή και το φιλανθρωπικό έργο της τοπικής Εκκλησίας που συντηρούσε καθημερινά 3.000 άτομα.

Αργότερα δε από τον διάδοχο του Μελετίου Φλαβιανό χειροτονήθηκε πρεσβύτερος σε ηλικία 40 ετών. Κατά την ιερατική του διακονία ανέπτυξε όλα τα ψυχικά του χαρίσματα, πύρινο θείο ζήλο και πρωτοφανή ευγλωττία στα κηρύγματά του. Έσειε και συγκλόνιζε τα πλήθη της Αντιόχειας και συγκινούσε τις ψυχές των ανθρώπων βαθύτατα. Ο κόσμος έλεγε ότι «έρεε χρυσός» από το στόμα του, γι’ αυτό και τον ονόμασαν Χρυσόστομο.

Η φήμη του έφτασε μέχρι τη Βασιλεύουσα και έτσι, την 15η Δεκεμβρίου 397, με κοινή ψήφο βασιλιά Αρκαδίου και Κλήρου, έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, κάτι που ο ίδιος δεν επεδίωξε ποτέ. Και από την θέση αυτή ο ιερός Χρυσόστομος, εκτός των άλλων, υπήρξε αυστηρός ασκητής και δεινός ερμηνευτής της Αγίας Γραφής, όπως φαίνεται και από τα πολλά συγγράμματά του (διασώθηκαν 804, περίπου, ομιλίες του).

Ως Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης, φρόντισε για τη μόρφωση του Κλήρου, εργάστηκε για τη διάδωση του Χριστιανισμού σε βάρβαρους λαούς, προστάτεψε τους φτωχούς και δυστυχισμένους, ιδρύοντας πολλά φιλανθρωπικά ιδρύματα. Έργο επίσης του Χρυσοστόμου είναι και η Θεία Λειτουργία, που τελούμε σχεδόν κάθε Κυριακή, με λίγες μόνο, από τότε μετατροπές.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Ο ιερός Χρυσόστομος κατά τη διάρκεια της πατριαρχείας του, υπήρξε αδυσώπητος ελεγκτής κάθε παρανομίας και κακίας. Αυτό όμως έγινε αιτία να δημιουργήσει φοβερούς εχθρούς, και μάλιστα την ίδια την αυτοκράτειρα Ευδοξία, επειδή ήλεγχε τις παρανομίες της. Αυτή μάλιστα, σε συνεργασία με τον τότε Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόφιλο (ενός μοχθηρού και ασεβούς ανθρώπου), συγκάλεσε σύνοδο (παράνομη) από 36 επισκόπους (όλοι τους πνευματικά ύποπτοι και δυσαρεστημένοι από τον Άγιο) στο χωριό Δρυς της Χαλκηδόνας και πέτυχε την καθαίρεση και εξορία του Αγίου σε χωριό της Βιθυνίας.

Η απόφαση όμως αυτή εξερέθισε τα πλήθη, ώστε αναγκάστηκε αυτή η ίδια η Ευδοξία να τον ανακαλέσει από την εξορία και να τον αποκαταστήσει στο θρόνο με άλλη συνοδική αθωωτική απόφαση (402) . Αλλά λίγο αργότερα, η ασεβής αυτή αυτοκράτειρα, κατάφερε πάλι να εξορίσει τον Άγιο (20 Ιουνίου 404).

Σταθμοί στη μαρτυρική του πορεία ήταν η Χαλκηδόνα, η Νικομήδεια, η Νίκαια, η Άγκυρα, η Καισάρεια. Μετά διατάχθηκε να μετακινηθεί στην Κουκουσό της Αρμενίας όπου έμεινε 3 χρόνια και έγραψε 204 εξαίρετες επιστολές σε διάφορα πρόσωπα και από κει στα Κόμανα, όπου μετά από πολλές κακουχίες και άλλες ταλαιπωρίες πέθανε το 407 μ.Χ.

Να σημειώσουμε εδώ, ότι ο ιερός Χρυσόστομος πέθανε την 14η Σεπτεμβρίου, αλλά λόγω της εορτής της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού μετατέθηκε η εορτή της μνήμης του την 13η Νοεμβρίου. Επίσης την 15η Δεκεμβρίου εορτάζουμε τη χειροτονία του σε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και την 27η Ιανουαρίου την ανακομιδή των λειψάνων του. Η μνήμη του εορτάζεται και την 30η Ιανουαρίου μαζί με τον Μέγα Βασίλειο και τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, των Τριών Ιεραρχών. Τέλος την 26η Φεβρουαρίου εορτάζουμε την χειροτονία του σε πρεσβύτερο.

Υπήρξε και αναγνωρίζεται ως ο πιο άριστος και δημοφιλής διδάσκαλος της Χριστιανικής Εκκλησίας. Κανένας δεν εξήγησε όπως αυτός, με τόσο πλούτο και τόση σαφήνεια τα νοήματα των θείων Γραφών, ούτε υπήρξε εφάμιλλος του στην ετοιμολογία, την απλότητα αλλά και στη φλόγα και τη δύναμη της ρητορείας. Υπήρξε ρήτορας θαυμαστός, λογοτέχνης απαράμιλλος, βαθύτατος και διεισδυτικώτατος, ψυχολόγος και καταπληκτικός κοινωνιολόγος με αίσθημα χριστιανικής ισότητας, χωρίς προνομιούχους, με καθολική αδελφότητα. Ανήκει σε αυτούς που φαίνονται «ως φωστήρες εν κόσμω» δηλαδή σαν φωτεινά αστέρια μέσα στο κόσμο.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Αικατερίνης Μεγαλομάρτυρος, Μερκουρίου Μεγαλομάρτυρα, των Αγίων 150 Ρητόρων, Πορφυρίωνος και των συν αυτώ 200 Στρατιωτών, Πέτρου Ησυχαστή, των Αγίων 670 Μαρτύρων













Η Αγία Αικατερίνη (εορτή Κατερίνα)



Η Αγία Αικατερίνη καταγόταν από οικογένεια ευγενών της Αλεξάνδρειας και μαρτύρησε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. Ήταν ευφυέστατη και φιλομαθής. Ήδη σε ηλικία δέκα οκτώ χρονών κατείχε τις γνώσεις της ελληνικής φιλολογίας και φιλοσοφίας, αλλά και ήταν άρτια καταρτισμένη και στα δόγματα της χριστιανικής πίστης. Όταν επί Μαξεντίου διεξαγόταν διωγμός εναντίον των χριστιανών, η Αικατερίνη δε φοβήθηκε, αλλά με παρρησία διέδιδε πώς ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος Αληθινός Θεός. για το λόγο αυτό συνελήφθη από τον έπαρχο της περιοχής, ο οποίος προσπάθησε με συζητήσεις να την πείσει να αρνηθεί την πίστη της. Όταν ο έπαρχος διαπίστωσε την ανωτερότητά των λόγων της Αικατερίνης, συγκάλεσε δημόσια συζήτηση με τους πιο άξιους ρήτορες της Αλεξάνδρειας, τους οποίους όμως η Αικατερίνη αποστόμωσε. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κάποιοι από τους συνομιλητές της Αικατερίνης πείσθηκαν για τους λόγους της και ασπάστηκαν την Χριστιανική Πίστη. Μπροστά σε αυτή την κατάληξη, ο έπαρχος διέταξε να τη βασανίσουν σκληρά με την ελπίδα πώς η αγία θα λύγιζε και θα αρνιόταν τον Χριστό. όμως η Αικατερίνη έμεινε ακλόνητη στην πίστη της. Πέθανε στον τροχό, ύστερα από διαταγή του έπαρχου.



Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Την πανεύφημον νύμφην Χριστού υμνήσωμεν, Αικατερίναν την θείαν και πολιούχον Σινά, την βοήθειαν ημών και αντίληψιν ότι εφίμωσε λαμπρώς, τους κομψούς των ασέβων, του Πνεύματος τη δυνάμει, και νυν ως Μάρτυς στεφθείσα, αιτείται πάσι το μέγα έλεος.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Η ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ.


Βασιλική καταγωγή.

Η Αγία Αικατερίνη είναι από τις πιο κοσμαγάπητες Αγίες. Της κτίζουνε οι άνθρωποι μεγαλοπρεπείς Ναούς στο όνομα της. Οι ρήτορες της πλέξανε τα καλλίτερα εγκώμια. Οι υμνογράφοι της συνέθεσαν τους ωραιότερους ύμνους. Οι μεγαλύτεροι αγιογράφοι ασχολήθηκαν με την μορφή της. Και οι ζωγράφοι κάνουν τις θαμαστότερες εικόνες γι' αυτήν. Γιατί όμως είναι τόσο δημοφιλής; Διότι υπήρξαν μεγάλα τα κατορθώματα της. Πράγματι, θαυμαστά και υπέροχα είναι τόσο η δράσις της, όσο και τα έργα της, όπως θα δούμε. Η Αγία Αικατερίνη γεννήθηκε στην Ελληνικότατη και μεγάλη πόλη της Αιγύπτου, την Αλεξάνδρεια. Η οικογένεια της ήτανε από τις μεγαλύτερες και επισημότερες οικογένειες. Είχε καταγωγή βασιλική. Ήταν απόγονος των Πτολεμαίων, των βασιλέων της Αιγύπτου. Ο δε πατέρας της λεγόταν Κώνστας και είχε διορισθεί από εκείνους, που διοικούσαν την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία τοπάρχης στην Κύπρο. Κατόπιν όμως μετετέθη στην Αλεξάνδρεια. Εις δε την Κύπρο έμεινε ένας αδελφός του. Όταν όμως πέθανε ο πατέρας της Αικατερίνης, αυτή οδηγήθηκε στην Κύπρο, στον θείο της. Αλλά, όταν εκείνος έμαθε, ότι συμπαθούσε την Χριστιανική Θρησκεία, την έκλεισε στην φυλακή. Κατ' αρχάς μεν στην Σαλαμίνα και μετά στην Πάφο. Κατόπιν από εκεί την έστειλε πάλιν στην Αλεξάνδρεια. Σήμερα στην Κύπρο κοντά στο νεκροταφείο της αρχαίας πόλεως Σαλαμίνος, υπάρχει φυλακή που λέγεται " Φυλακή της Αγίας Αικατερίνης". Μόρφωσις καταπληκτική

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Η Αικατερίνη ήτανε εξυπνότατη και είχε μεγάλη όρεξη, για σπουδή και γράμματα. Ως τα δεκαοκτώ χρόνια έμαθε τέλεια την Ελληνική και Ρωμαϊκή Παιδεία και Επιστήμη.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Έμαθε τους μεγάλους ποιητές, τον Όμηρο και τον Βιργίλιο. Σπούδασε την Ιατρική και διάβασε τον Ιπποκράτη και τον Γαληνό, τους ιατρούς. Περισσότερο όμως ασχολήθηκε με την Φιλοσοφία. Τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα, τον Φιλιστίωνα και τους άλλους φιλοσόφους τους έπαιζε στα δάκτυλα. Ασχολήθηκε και με τους μεγάλους μάγους και αποκρυφιστάς, τον Διονύσιον και την Σίβυλλαν. Έμαθε την ρητορική τέχνη και είχε ευφράδεια καταπληκτική. Έμαθε επίσης πολλές γλώσσες. Τόση δε ήταν η εξυπνάδα της και η σοφία, που απέκτησε, ώστε έμειναν κατάπληκτοι όσοι την έβλεπαν και την άκουγαν. Παρθενική ζωή Είχε κάλλος και ομορφιά ασύγκριτη. Όταν μεγάλωσε, από το ένα μέρος η ομορφιά και η κορμοστασιά της νέας και από το άλλο η σοφία και η μόρφωση συγκίνησαν πολλούς πλούσιους, άρχοντες και αξιωματούχους. Στρατιωτικοί, Συγκλιτικοί, μορφωμένοι και μεγιστάνοι του πλούτου την ζητήσανε σε γάμο. Όχι μόνο από την Αλεξάνδρεια, αλλά ακόμη και από τη Ρώμη. Εκείνη όμως ταπεινά απαντούσε σε όλους, ότι δεν ήθελε να παντρευτεί. Και, όταν επέμειναν γι' αυτό φορτικά, εκείνη απαντούσε ότι θέλει να ζήση μοναχή της και να περάσει τη ζωή της εν παρθενία. Η μητέρα της όμως, που σκεπτόταν κοσμικά και οι συγγενείς της την πιέζανε καθημερινά. Της λέγανε, ότι είναι ανάγκη να παντρευτεί για να μην φύγουν από τα χέρια της οι οικογενειακοί τίτλοι. Είναι κρίμα, της τόνιζαν, με τέτοια ομορφιά, με τέτοια μόρφωση και με τόσον πλούτο και οικογενειακή δόξα να μείνεις ανύπαντρη, Τότε η Αικατερίνη, για να πάψουν να την ενοχλούν η μάννα της και οι συγγενείς της τους είπε: - Βρέστε μου εσείς ένα νέον, που να μου μοιάζει σ' αυτά τα χαρίσματα που λέτε, πως τα έχω παραπάνω από τις άλλες κοπέλες και θα τον παντρευτώ. Διότι δεν καταδέχομαι να πάρω κατώτερο μου. Ψάξτε, λοιπόν, παντού. Αν όμως του λείπει έστω και ένα από αυτά, είτε η ευγενική καταγωγή, είτε ο πλούτος, είτε η σοφία, είτε η ομορφιά, να ξέρετε, πως δεν θα τον πάρω. - Είνα

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

ι, της είπαν, ο γιός του αυτοκράτορα της Ρώμης και μερικοί άλλοι αξιωματούχοι. Αυτοί και από μεγάλη οικογένεια είναι και πλουσιότεροι από σένα. Μόνο στην ομορφιά και στην μόρφωση είναι λίγο κατώτεροι σου. - Αφού είναι κατώτεροι μου, σας είπα, δεν δέχομαι, τους απάντησε. Ο ασκητής την καθοδηγεί Όταν η μητέρα της είδε, ότι δεν μπορούσε να την καταφέρει να παντρευτεί, σκέφθηκε να συμβουλευτή έναν άγιο άνθρωπο, και σοφό Χριστιανό, που τον λέγανε Ανανία. Αυτός ασκήτευε έξω από την πόλη, κρυμμένος σε μια ερημική τοποθεσία. Πήρε, λοιπόν, την Αικατερίνη και πήγανε να τον συμβουλευθούνε. Ο ασκητής τους άκουσε με προσοχή. Στο καθαρό μυαλό του έκαναν εντύπωση τα γνωστικά λόγια της Αικατερίνης και σκέφθηκε να πλησιάσει την καρδιά της στον Ουράνιο Νυμφίο - Χριστό. - Εγώ, τους είπε, ξέρω έναν θαυμάσιο γαμπρό. Αυτός σε περνάει σε όλα τα χαρίσματα που είπες, ότι έχεις. Δεν του βγαίνεις μπροστά Του. Η Αικατερίνη σαν το άκουσε αυτό έχασε το χρώμα της. Νόμισε πως κάποιος επίγειος άρχοντας θα ήταν και θα βρισκόταν τώρα σε δύσκολη θέση ν' αρνηθεί. - Μα υπάρχει τέτοιος άνθρωπος πράγματι; Του είπε. - Παιδί μου με βλέπεις, πως είμαι γέροντας με άσπρα γένια και έχω βάλει όρο στη ζωή μου να μην πω ποτέ ψέμα, διότι το απαγορεύει ο Θεός. - Αφού έτσι είναι, μπορώ να ιδώ και να συναντήσω τον νέον αυτόν; Ρώτησε η Αικατερίνη. - Και βέβαια μπορείς! Αποκρίθηκε ο ασκητής. Αρκεί να με ακούσης σε ότι θα σου πω. - Ευχαρίστως, του απάντησε, γιατί σε βλέπω σεβάσμιο και γνωστικό γέροντα. - Άκουσε, παιδί μου. Πάρε αυτή την Εικόνα της Παναγίας, που κρατάει το Θείο Βρέφος στην αγκαλιά της και πήγαινε στο σπίτι σου. Κλείσε την πόρτα του δωματίου σου και προσευχήσου όλη τη νύκτα. Η Παναγία θα σε οδηγήσει και θα σε φωτίσει. Αύριο δε έλα πάλι να τα πούμε. Ο Νυμφίος την αποστρέφεται Πράγματι η Αικατερίνη πήρε την Εικόνα της Θεομήτορος από τον Ασκητή και πήγε στο σπίτι της γεμάτη σκέψεις και απορίες. Εκεί στο αρχοντικό της άφησε εντολή να μην την ενοχλήσει κανείς και κλείστηκε, όπως της είπε ο ασκητής, ολομόναχη στο δωμάτιο της. Προσευχόταν τη νύκτα συνεχώς. Τα

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

βαθειά μεσάνυχτα, όμως, από την κούραση και την αγωνία, την πήρε ο ύπνος. Και τι βλέπει στον ύπνο της! Βλέπει την Βασίλισσα των Ουρανών, την Παρθένα Μαρία, με το Θείο Βρέφος τον Χριστόν στην αγκαλιά της. Ο Χριστός ακτινοβολούσε περισσότερο από τον ήλιο. Κοίταζε όμως την Μητέρα του και όχι την Αικατερίνη. Η Αικατερίνη δεν μπορούσε να δεί το Πρόσωπο Του. Βλέπει επίσης στον ύπνο της, πως άλλαξε θέση. Πήγε από το άλλο μέρος για να αντικρύσει το πρόσωπο Του και το βλέμμα Του. Ο Χριστός όμως γύρισε από το αντίθετο μέρος το πρόσωπο Του. Αυτό συνέβη τρείς φορές. Στην τρίτη φορά άκουσε την Παναγία να λέγει: - Κοίταξε παιδί μου, την δούλη Σου Αικατερίνη πόσο ωραία είναι, πόσο όμορφη, πόσο λαμπρή... - Όχι, απάντησε, το Θείο Βρέφος. Είναι άσχημη, μαύρη και σκοτεινή. Δεν μπορώ να την βλέπω. - Μα είναι η πιο όμορφη από όλους τους φιλοσόφους και ρήτορας, η πιο ευγενής και η πιο πλούσια από όλες τις νέες του τόπου, λέγει η Παναγία. - Και Εγώ, λοιπόν Μητέρα, σου λέγω πως είναι αμόρφωτη, φτωχή και άξια περιφρονήσεως. Εφ' όσον βρίσκεται στην κατάσταση που βρίσκεται ( πλάνη της ειδωλολατρίας ή της αθεΐας ), δεν καταδέχομαι να Μου δει το πρόσωπο Μου. - Παιδί μου, μη την καταφρονείς την νέα. Βοήθησε την, καθοδήγησε την, πως να μπορέσει να δει το υπέρλαμπρο πρόσωπον Σου, πρόσθεσε η Θεοτόκος. - Να πάει, απάντησε ο Χριστός, στο γέροντα που της έδωσε την Εικόνα και ο,τι εκείνος την συμβουλέψει, να κάνη. Μόνον έτσι θα δει το πρόσωπον Μου και θα νοιώσει χαρά ανείπωτη και θα βρει την ευτυχία της. Αυτά βεβαίως η Αικατερίνη τα είδε, όπως είπαμε, στον ύπνο της και ξύπνησε ταραγμένη. Το δακτυλίδι της Θείας Μνηστείας Νύχτα σχεδόν ξεκίνησε με μερικές άλλες γυναίκες, για να συναντήσει τον άγιο εκείνο γέροντα ασκητή. Όταν έφτασε, έπεσε με δάκρυα στα πόδια του και άρχισε να του διηγείται λεπτομερώς όσα είδε στον ύπνο της. Έπειτα τον παρακαλούσε να την συμβουλέψει τι να κάνη, για να μπορέσει να δει το πρόσωπον του Χριστού. Ο ασκητής δεν έχασε την ευκαιρία. Της μίλησε για την χριστιανική Πίστη. Για τα μυστήρια του σύμπαντος και τον προορισμό του ανθρώπου

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Της είπε έπειτα για τον Νυμφίον - Χριστόν και την αγάπη, που έδειξε για το ανθρώπινο γένος, ώστε να εγκαταλείψει την Βασιλεία των Ουρανών και να έλθει στη γη και να σταυρωθεί για την κάθε ψυχή. Ακόμη της είπε για την ευτυχία, που ευρίσκουν οι ψυχές, που κατορθώνουν να γυρίσουν στον Χριστό, να συνδεθούν μαζί Του και να γίνουν νύμφες Του. Η Αικατερίνη τ' άκουσε όλα αυτά με μεγάλη προσοχή. Το σοφό μυαλό της και η ευαίσθητη καρδιά της δεν άργησαν να κλείσουν μέσα τους την αλήθεια της χριστιανικής Πίστεως. Ζήτησε μάλιστα να βαπτιστεί. Μέχρι τότε ήταν αβάπτιστη. Πράγματι ο ασκητής, που είδε την αγάπη της προς τον Χριστό, την εβάπτισε. Χαρούμενη τώρα η Αικατερίνη, πήγε στο μέγαρο και όλη τη νύχτα προσευχότανε στον Χριστό. Τι χαρά ήταν εκείνη! Τι ευτυχία!... Όταν όμως την πήρε ο ύπνος, βλέπει πάλι την Παναγία, με το λαμπερό Θείο Βρέφος. Αλλά αυτή τη φορά, δεν γύρισε το Βρέφος αλλού τα μάτια Του. Αλλά την κοίταζε με γλυκό και γαλήνιο βλέμμα. - Πως, Τον ρώτησε η Παρθένος, Σου φαίνεται τώρα η νέα; - Τώρα μάλιστα, απάντησε! Τώρα έγινε λαμπερή, ένδοξη, πλούσια και πάνσοφος. Τίποτε από τα παλαιά δεν ευρίσκω επάνω της. Έφυγε το σκοτάδι. Εξαφανίστηκε η ασχήμια της. Χάθηκε η φτώχια και η αμορφωσιά της. Τώρα είναι καλή. Είναι γεμάτη χαρές και αγαθά. Τώρα, μάλιστα, συμφωνώ και αποφασίζω να την μνηστευθώ, για νύμφη Μου άφθορο. Τότε η Αικατερίνη, είδε, πως έπεσε χάμω και πως με δάκρυα Του έλεγε: - Υπερένδοξε Δέσποτα, δεν είμαι άξια να ιδώ την Βασιλεία Σου. Αλλά αξίωσε με να γίνω μια ταπεινή δούλη Σου. Εκείνη τη στιγμή βλέπει - στον ύπνο της πάντα - την Παναγία να της πιάνει το δεξί της χέρι και να λέγει: - Δός της παιδί Μου, το δακτυλίδι, να την νυμφευθείς, για να την αξιώσεις της Βασιλείας Σου της αιωνίου. Πράγματι! Ο Δεσπότης - Χριστός της έβαλε στο δάκτυλο ένα ωραίο δακτυλίδι και της είπε: " Ιδού σήμερα σε λαμβάνω για νύμφη Μου άφθορο και αιώνιο. Φύλαξε με ακρίβεια αυτή τη συμφωνία και μη λάβεις πλέον άλλον νυμφίον επίγειον". Με τα λόγια αυτά του Χριστού ξύπνησε η Αγία Αικατερίνη. Κοίταξε το δεξί της χέρι και βλέπει - ώ του θα

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

ότι φορούσε το δακτυλίδι, ενώ στη ζωή της ποτέ άλλοτε δεν είχε φορέσει! Πλημμύρισε τότε η καρδιά της από ιερή συγκίνηση και θείο έρωτα. Δόθηκε από τότε ολόψυχα στον Χριστό.
Ακούραστη στην υπηρεσία Του Η μεταστροφή της στον Χριστιανισμό έκανε μεγάλη εντύπωση σ' όλους εκεί στην Αλεξάνδρεια. Προσπαθούσε να κάνη πολλές και καλές πράξεις και ν' αρέσει στον Νυμφίο της Χριστό. Σκεφτόταν πάντα τον Χριστόν

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

ότι φορούσε το δακτυλίδι, ενώ στη ζωή της ποτέ άλλοτε δεν είχε φορέσει! Πλημμύρισε τότε η καρδιά της από ιερή συγκίνηση και θείο έρωτα. Δόθηκε από τότε ολόψυχα στον Χριστό.
Ακούραστη στην υπηρεσία Του Η μεταστροφή της στον Χριστιανισμό έκανε μεγάλη εντύπωση σ' όλους εκεί στην Αλεξάνδρεια. Προσπαθούσε να κάνη πολλές και καλές πράξεις και ν' αρέσει στον Νυμφίο της Χριστό. Σκεφτόταν πάντα τον Χριστόν. Μελετούσε για τον Χριστό. Ζούσε για τον Χριστό. Εργαζόταν ακούραστα για τον Χριστό. Έγινε το υπόδειγμα της Χριστιανής παρθένου. Πονούσε όμως η καρδιά της, όταν έβλεπε, ότι οι άλλες κοπέλες, αλλά και πολύς κόσμος βρισκότανε στο σκοτάδι της ειδωλολατρίας, χωρίς να γνωρίζει τον Χριστό. Γι' αυτό επιδόθηκε ολόψυχα στη διάδοση της διδασκαλίας του Χριστού. Με την ευγλωττία και το παράδειγμα της, τράβηξε πολλούς συμπολίτες της στην Πίστη του Χριστού και προ παντός διανοούμενους. Εκεί έριξε τα δίχτυα σαν άλλος Πέτρος: Στις οικογένειες των ευγενών και διανοουμένων, της ανωτέρας λεγομένης τάξεως. Χάριν του Ευαγγελίου δεν λογάριαζε κόπους και κινδύνους. Δούλευε στο ιεραποστολικό της έργο, όχι μόνο στην Αλεξάνδρεια, αλλά και στα γύρω μέρη. Ήταν ακούραστη.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Ο τύραννος διατάσσει Δεν ήταν όμως εύκολη και ακίνδυνη η εργασία της αυτή. Κατά τους χρόνους εκείνους, που έζησε η Μεγαλομάρτυς Αικατερίνη, ο Χριστιανισμός ευρισκόταν σε συνεχή και ανελέητο διωγμό. Όποιος έλεγε πως πιστεύει στον Χριστό, όποιος έλεγε πως ήταν Χριστιανός, ήτανε σαν να υπέγραφε την θανατική του καταδίκη. Μετά από ανακρίσεις, άρχιζαν τα μαρτύρια. Μαρτύρια δε φοβερά και τρομερά, που τελείωναν πάντοτε με τον θάνατο! Και όμως πάντοτε υπήρχαν μάρτυρες της Πίστεως. Πάντοτε ακουγόταν γενναία η φωνή των μαρτύρων: " Είμαι Χριστιανός! Πιστεύω στον Χριστό! Είμαι οπαδός του Ναζωραίου! Πεθαίνω για την Πίστη Του!" Αυτές οι φωνές των μυριάδων μαρτύρων της Χριστιανοσύνης τάραζαν καθημερινά τις ναρκωμένες ψυχές και αδιάφορες καρδιές των ειδωλολατρών. Στα στάδια, στους δημόσιους κήπους, στα ιπποδρόμια, στους δρόμους παντού έβλεπε κανείς Χριστιανικές ζωές, που τελείωναν με το Όνομα του Χριστού στο στόμα. Σκληρός, φοβερός, τρομερός και θηριώδης ο διωγμός. Αλλά δυνατή, φλογερή, ατσαλένια και η Πίστη των Χριστιανών.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Ένας από τους Χριστιανομάχους κυβερνήτες ήταν και ο Μαξιμίνος, που ήταν Διοικητής της Αιγύπτου. Αυτός σε ένα και μόνο μήνα εφόνεψε και κατέκαψε ΕΚΑΤΟ ΟΓΔΟΝΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ 180.000 Χριστιανούς στην Αίγυπτο μονάχα! Έζησε στον καιρό της Αγίας Αικατερίνης. Αυτός τιμούσε πολύ τους αναίσθητους ειδωλολατρικούς θεούς. Ήθελε μάλιστα να προσφέρει σ' αυτούς μια εντυπωσιακή θυσία. Γι' αυτό έστειλε γενική διαταγή στις πόλεις και τα χωριά της επικράτειας του, να τρέξουν όλοι στην πρωτεύουσα, την Αλεξάνδρεια, και να προσφέρουν θυσίες. Η διαταγή του εκείνη τελείωνε έτσι: " Όποιος τολμήσει και καταφρονήσει το πρόσταγμά μου και προσκυνήσει άλλο θεό, να ξέρη πως η τιμωρία του θα είναι σκληρή και φοβερή". Λαός και άρχοντες άρχισαν μετά τη διαταγή αυτή να τρέχουν προς την πρωτεύουσα και να προσφέρουν θυσίες. Άλλοι κουβαλούσαν μαζί τους βόδια, άλλοι πρόβατα, άλλοι γίδια και άλλοι αρνιά. Και οι πιο φτωχοί έσερναν και αυτοί μαζί τους ότι είχαν, έστω και μια κότα. Όταν έφθασε η ημέρα της μεγάλης και σιχαμερής εκείνης θυσίας που έμοιαζε σα

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

ζωοπανήγυρις, πρώτος θυσίασε ο ασεβής τύραννος Μαξιμίνος. Προσέφερε θυσία 130 ταύρους. Ακολούθησαν μετά οι θυσίες των ηγεμόνων και των άλλων αρχόντων. Γέμισε τότε η πόλη από τους καπνούς των καιομένων ζώων. Η μυρωδιά από την κνίσσα ήταν αισθητή από πολύ μακριά. Σύγχυση, φόβος και απελπισία επικρατούσε σ' όλη την πόλη. Η Αικατερίνη ατρόμητη Η Αικατερίνη μόλις είδε τον λαό να τρέχει φοβισμένος και τρομαγμένος, παρά τη θέληση του, για να θυσιάσει στα είδωλα, λυπήθηκε κατάκαρδα. Ήξερε πως εκείνη τη στιγμή από φόβο και για να γλυτώσουνε τη σάρκα τους πολλοί προδίνανε την Πίστη τους και χάνανε τη ψυχή τους. Η Αικατερίνη έλαβε τότε την ηρωική απόφαση να συγκρατήσει από το αμάρτημα αυτό τους Χριστιανούς. Γι' αυτό περιήρχετο την πόλη και ενεθάρρυνε τους Χριστιανούς και τους έλεγε να μη θυσιάσουν, ούτε να πάνε στις ειδωλολατρικές τελετές. Αλλά και στους ειδωλολάτρες έλεγε, ότι είναι ανόητο να θυσιάζει και να προσφέρει λατρεία ο άνθρωπος ο λογικός στα άψυχα αγάλματα, που είναι πέτρινα και ξύλινα και που δεν έχουν καμιά δύναμη. - Πιστέψτε, τους έλεγε, στο μόνο Αληθινό Θεό, που δημιούργησε τον Ουρανό και τη γη. Πιστέψτε στον Υιό Του, τον Χριστό, που σταυρώθηκε για μας. Από το θάρρος της αυτό έπαιρναν θάρρος οι Χριστιανοί. Από την ευγλωττία της πολλοί ειδωλολάτρες γυρίζανε στην αληθινή Πίστη του Χριστού. Η Αικατερίνη προέβλεπε, ότι η Αλεξάνδρεια θα έπλεε, όχι μόνο στο αίμα των ταύρων, αλλά και αυτών των Χριστιανών. Γι' αυτό πήρε μαζί της μερικούς δούλους από το αρχοντικό της και βάδισε με τόλμη προς τον ναόν του Σεράπιδος. Εκεί ήταν ο Μαξιμίνος, που μαζί με άλλους άρχοντες θυσίαζε στους θεούς. Η Αγία μόλις έφθασε, σταμάτησε στην κεντρική πύλη της εισόδου. Τα βλέμματα όλων καρφώθηκαν επάνω της. Η σωματική και η ψυχική ομορφιά της τους μαγνήτισε. Το πρόσωπο της έλαμπε και τα μάτια της άστραφταν. Από τη θέση εκείνη είπε, ότι θέλει κάτι σοβαρό να πη στον Τοπάρχη. Ο Μαξιμίνος διέταξε να μπει μέσα στο ναό. Οι φρουροί της κεντρικής πόρτας του ναού παραμέρισαν. Εκείνη προχώρησε, σοβαρή, ωραία και μεγαλοπρεπής καθώς ήταν. Την παρακολ

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

ουθούσαν όλοι με θαυμασμό. Στάθηκε μπροστά στον Τοπάρχη. Έκανε μια υπόκλιση και έπειτα με τόλμη και θάρρος, σπάνιο για μια γυναίκα εκείνη την εποχή, του είπε με σταθερή φωνή: " Δεν πρέπει και είναι μεγάλη ντροπή βασιλεύ, να λατρεύετε σαν θεούς, φθαρτά και αναίσθητα είδωλα. Συ τουλάχιστον δεν πιστεύεις τον σοφό σου Διόδωρον; Δεν πιστεύεις όσα λέγει, πως οι θεοί σας ήσαν ανθρώπινα κατασκευάσματα και που τελείωσαν ελεεινά τη ζωή τους; Ο σοφός σου αυτός δεν λέγει, ότι πήρανε το όνομα των αθανάτων, επειδή έκαναν κάποια ηρωική πράξη στη ζωή τους; Και ότι τους έφτιαξαν αγάλματα, για να τους θυμούνται; Και σεις τώρα τους προσκυνάτε σαν θεούς; Τι φρικτό κατάντημα!!... Και άλλος σοφός, ο Πλούταρχος, δεν κοροϊδεύει και περιφρονεί όσους καταδέχονται να σέβονται και λατρεύουν τέτοια αγάλματα; Μην γίνεσαι, λοιπόν, σε βασιλεύ, η αιτία να χαθούνε τόσες ψυχές. Μην τις οδηγείς στο σκοτάδι, γιατί η τιμωρία σου θα είναι φρικτή στην αιώνια Κόλαση. Να ξέρης δε, να ξέρετε και όλοι σας, ότι Ένας είναι ο Αληθινός, ο Αθάνατος Θεός.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Είναι Εκείνος, που έγινε για την σωτηρία μας άνθρωπος. Με την δύναμη Του ευτυχούν οι βασιλείς και κυβερνούνται τα κράτη. Ο Θεός αυτός δεν έχει ανάγκη από θυσίες, από καμένες σάρκες ζώων. Ένα μόνο θέλει: Να τηρούμε τον Νόμο Του, να φυλάσσουμε τις Εντολές Του." Μόλις άκουσε αυτά ο Μαξιμίνος τά χασε. Έμεινε για λίγο σκεφτικός και άφωνος. Έπειτα γεμάτος θυμό και μη μπορώντας να την αντιμετωπίσει είπε: - Άσε να τελειώσουμε τη θυσία και τότε ακούμε τα λόγια σου καλύτερα... Όταν τελείωσε η θυσία, ο Μαξιμίνος γύρισε στο παλάτι του αναστατωμένος και γεμάτος θυμό. Διέταξε δε αμέσως να του παρουσιάσουν μπροστά του την τολμηρή εκείνη νέα. Και όταν την αντίκρισε, γεμάτος οργή την ρώτησε: - Δεν μου λες, ποιά είσαι συ και τι ήθελες να πεις; - Εγώ του απαντά, είμαι η θυγατέρα του Κωνστάντος, του Τοπάρχου, που ήτανε πριν από σένα. Με λένε Αικατερίνη. Έχω σπουδάσει φιλοσοφία, ρητορική, γεωμετρία, ιατρική και ξένες γλώσσες. Όλα όμως αυτά τα θεωρώ τιποτένια. Ακολουθώ, αντί όλων αυτών, που είναι τόσο μάταια, τον Δεσπότη Χριστό. Ο τύραννος την κοίταξε βουβός και αμίλητος. Το κάλλος της Αικατερίνης ήταν κάτι το ξεχωριστό, κάτι το αλλιώτικο. Μέσα όμως στην έκπληξη του κάτι θέλησε να της πει για την ομορφιά της. Αλλά η Αγία αμέσως του λέει: - Εγώ, του είπε, είμαι "γη και στάχτη". Και όμως ο Θεός μου ( όχι οι ψεύτικοι θεοί και δαίμονες που τιμάς εσύ) , με τίμησε και μου έδωσε εικόνα αγγελική. Αυτό που πρέπει να θαυμάζεται ο Δημιουργός μου, ο Θεός που έδωσε στην ύλη και στο χώμα τόση αρμονία και χάρη... - Μην λέγεις κακό για τους αθάνατους θεούς μου, είπε τότε ο Μαξιμίνος. -Διώξε, του λέγει η Αγία, από το μυαλό σου την ομίχλη, για να μπορέσεις εύκολα να καταλάβεις, δύστυχε, σε ποιά μεγάλη πλάνη βρίσκεσαι. Εύκολα τότε θα μπορέσεις να δεις πόσο δυνατός και φανερός είναι ο Θεός των Χριστιανών και πως μπορεί και ντροπιάζει τους ψεύτικους θεούς σας. Πάντως εάν θέλεις, μπορώ να σου αποδείξω την Αλήθεια. Είμαι πρόθυμη να το κάνω οποιαδήποτε στιγμή. Ο Μαξιμίνος είδε πως είχε να κάνη με μια σοφή και επιδέξια στο χειρισμό της συζητήσεως νέα. Γι' αυτό

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

απέφυγε να δεχθεί την πρόταση της. Φοβήθηκε μήπως ντροπιαστεί μπροστά της. Κι αυτό το δικαιολόγησε λέγοντας: - Δεν επιτρέπεται να συζητεί ο Ηγεμόνας με γυναίκες. Θα καλέσω όμως τους σοφούς ρήτορας μου και θα νοιώσεις την πλάνη σου. Θα γνωρίσεις μετά από τη συζήτησι το συμφέρον σου και θα έλθεις πάλι στη λατρεία των θεών μας.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Δημόσια συζήτηση με 150 σοφούς Ο Μαξιμίνος κατόπιν διέταξε να κρατούν τη μάρτυρα υπό περιορισμό και να την φρουρούν. Έστειλε συγχρόνως επιστολές σε όλους τους σοφούς και ρήτορας των πόλεων της εξουσίας του. Τους έγραφε δε να παρουσιασθούν το συντομότερο μπροστά του για ν' αποστομώσουν με τη σοφία τους μια σοφή νέα, που παρουσιάσθηκε αυτές τις μέρες και κοροϊδεύει τους θεούς. Να της αποδείξουν, ότι οι πράξεις των θεών δεν είναι παραμύθια, όπως εκείνη υποστηρίζει. Τέλος, τους έγραφε, ότι για τη δουλειά τους θα πάρουν γερή αμοιβή... Εκατόν πενήντα εκλεκτοί σοφοί ρήτορες, άνθρωποι των γραμμάτων και του πνεύματος συγκεντρώθηκαν στο βασιλικό ανάκτορο. Με την παρουσία του ο Μαξιμίνος ανακουφίσθηκε και ζήτησε να συγκεντρωθούν να τους πει δύο λόγια: - Σας τονίζω, να ετοιμασθείτε καλά. Να σκεφτείτε με ποιό τρόπο και ποιά επιχειρήματα θα την αντιμετωπίσετε. Σκεφτείτε πως έχετε να κάνετε όχι απλώς με μια γυναίκα, αλλά με ένα επιδέξιο σοφό αντίπαλο. Επαναλαμβάνω και σας το ξαναλέω. Προετοιμαστείτε με προσοχή. Εάν νικήσετε θα λάβετε μεγάλα δώρα. Αλλοίμονο σας όμως αν σας νικήσει. Σας περιμένει η ντροπή και ο θάνατος. Τότε ένας από τους ρήτορες, ο πιο ξακουστός είπε στον Άρχοντα: - Και εάν ακόμη πιστεύετε πως ξεπερνάει στην σοφία και αυτόν τον φιλόσοφο Πλάτωνα, σας διαβεβαιώνω πως δεν πρόκειται να τα βγάλει μαζί μας πέρα. Θα της απογυμνώσουμε τις ψεύτικες θεωρίες και θα της τσακίσουμε τον εγωισμό... Ο Μαξιμίνος πλημμύρισε από χαρά, όταν άκουσε τα λόγια αυτά του ρήτορα. Πίστεψε πως ήταν η κατάλληλη στιγμή να ταπεινώσει και να ντροπιάσει την σοφία και τη ρητορική δύναμη της νέας. Στήριζε μεγάλες ελπίδες γι' αυτό στους σοφούς του ρήτορες. Διέταξε λοιπόν ο Άρχοντας να συγκεντρωθεί ο κόσμος στο μεγάλο αμφιθέατρο, όπου επρόκειτο να γίνει η δημόσια συζήτηση της Αγίας Αικατερίνης με τους 150 σοφούς ρήτορες. Έστειλε δε φρουρά να παραλάβει τη νέα από το δεσμωτήριο και να τη φέρει στο αμφιθέατρο. Προτού όμως φθάσουν εκεί οι στρατιώτες, την επισκέφθηκε ο αρχάγγελος Μιχαήλ και της είπε: " Μη φοβάσαι, κόρη του Κυρίου. Ο Θεός θα προσθέσει σοφί

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

σοφία στις γνώσεις σου και θα νικήσεις τους εκατόν πενήντα σοφούς ρήτορες. Και όχι μόνο αυτοί αλλά και πολλοί άλλοι θα πιστέψουν στο Χριστό και θα πάρουν το στεφάνι του μαρτυρίου για την πίστη τους. Οι απεσταλμένοι φρουροί του διοικητού της Αιγύπτου οδήγησαν την Αγία στο αμφιθέατρο. Το αμφιθέατρο είχε γεμίσει νωρίς από κόσμο, που περίμενε με αγωνία και περιέργεια ν' ακούσει τη συζήτηση και να ιδή το αποτέλεσμα. Όταν μπήκε στο αμφιθέατρο η Αικατερίνη τα γέλια, οι φωνές, οι συζητήσεις και τα χάχανα σταμάτησαν. Η επιβλητική μορφή της, η χάρη της, η ομορφιά της και η ακτινοβολία της αγίας της ψυχής προκάλεσαν θαυμασμό και εντύπωση. Η Αικατερίνη προχώρησε προς την εξέδρα εκεί, που την περίμεναν οι 150 σοφοί ρήτορες για ν' αναμετρηθούν μαζί της. Εκείνοι μόλις την είδαν ν' ανεβαίνει στην εξέδρα και να στέκεται απέναντι τους με θάρρος, χαμογέλασαν ειρωνικά και άρχισαν να ψιθυρίζουν ο ένας στο αυτί του άλλου... Τότε ο πιο σοφός, ο πιο ξακουστός ρήτορας πήρε πρώτος το λόγο και της είπε: - Ώστε εσύ είσαι, που βρίζεις τους Θεούς μας τόσο αδιάντροπα; - Εγώ είμαι, του απάντησε, η Αικατερίνη, αλλά δεν έβρισα. Είπα την αλήθεια. Την σοφία μου, είπε η Αικατερίνη, μου την έδωσε ο Θεός μου, ο αληθινός Θεός, ο Θεός των Χριστιανών. Σ' εκείνον χρωστάω την ευγνωμοσύνη μου. Εκείνος είναι η αστείρευτη πηγή της σοφίας. Αυτός είναι το φώς. Κάτω από τη δική του σκιά βασιλεύει η αγάπη και η δικαιοσύνη. Πέστε μου όμως: τι γνώμη έχετε για τους δικούς σας θεούς; Η ζωή τους δεν είναι γεμάτη μίση, έχθρες και ντροπές; - Μεγάλο το λάθος σου, Αικατερίνη. Τους θεούς μας τους ύμνησαν μεγάλοι ποιηταί. Ο ασύγκριτος Όμηρος, " Μέγιστο θεό" ονομάζει τον Δία και " Αθανάτους" τους άλλους. Και ο Ορφεύς ονομάζει τον Απόλλωνα " κραταιό", δυνατό. Τον βλέπει χρυσό, σαν τον ήλιο και φτερωτό... - Μη ξεχνάς όμως, μεγάλε ρήτορα, ότι ο Όμηρος δεν λέει μονάχα αυτά για τον Δία. Σε πολλές περιπτώσεις τον ονομάζει ψεύτη, πανούργο, ραδιουργό και απατεώνα. Βλέπουμε στους ψεύτικους θεούς σου πάθη και μίση φοβερά. Οι θεοί σας, ο Ποσειδών και η Αθηνά αποφασίζουν να συλλάβουν και να

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

δέσουν τη θεά σας Ήρα. Εκείνη όμως το μαθαίνει, κρύβεται και γλυτώνει... Τι σας λένε όλες αυτές οι ιστορίες; Και όταν οι θεοί σας φιλονικούν εσείς τι θα κάνετε; Με ποιανών το μέρος θα πάτε; Πόση ψευτιά και πόση ματαιότητα δεν κρύβουν όλα αυτά; Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο για τον Θεό των Χριστιανών. Δεν συμβαίνει το ίδιο για τον Χριστό, τον οποίον προσκυνώ. Εκείνος κυριαρχεί του ουρανού και της γης, ενώ οι δικοί σας θεοί γονατίζουν στις αδυναμίες και στα πάθη τους. Η πίστη στο Χριστό είναι Φως και φωτισμός. Είναι μεγάλη δύναμη. Ο αληθινός αυτός Θεός είναι Θεός αγάπης και συγγνώμης. Είναι Δημιουργός τους κόσμου. Είναι Παντοδύναμος. Από το χάος και το τίποτε έφτιαξε τον κόσμο. Δημιούργησε τη γη, τ' αστέρια και τους πλανήτες. Έπλασε τον άνθρωπο και του έδωσε ζωή και πνοή. Και όταν ο άνθρωπος αγνώμων παρακούει την εντολή Του, τον τιμωρεί σαν καλός Πατέρας, αλλά και φροντίζει να τον κάνει και πάλι άξιο της τιμής του Θεού. Στέλνει στη γη τον μονογενή του Υιό τον Χριστό. Διδάσκει στους ανθρώπους την αλήθεια. Τους βγάζει από τα σκοτάδια και την αβεβαιότητα. Λυτρώνει τους δούλους και χαράζει το δρόμο μιας καινούργιας ζωής. Και έπειτα για να ξεπλύνει τα αμαρτήματα μας παίρνει στους ώμους του τον Σταυρό του μαρτυρίου. Η Ανάσταση Του λυτρώνει τις καρδιές από το σκοτάδι και το φόβο του θανάτου. Για τους πιστούς καταργήθηκε ο θάνατος. Νικήθηκε. Και ο Άδης νεκρώθηκε και πικράθηκε. Οι οπαδοί Του αυξάνουν. Το θείο κράτος Του μεγαλώνει. Ζωές και νιάτα προσφέρονται θυσία στο Άγιο Όνομα Του. Μυριάδες αναρίθμητες είναι οι εθελοντές Του! Που είναι λοιπόν η πίστη η δική σας για τους θεούς σας; Ποιός από σας έδωσε το αίμα του και τη ζωή του γι' αυτούς; Ποιός δέχεται να θυσιαστεί για τον Δία; Για να λυτρωθούν οι ψυχές μας από την πλάνη. Για να γλυτώσουμε από την απιστία, μας άφησε ο Χριστός ανοιχτή την πόρτα. Μας προσκαλεί όλους κοντά του. Ελάτε εδώ μας λέγει. Κουρασμένοι κι απελπισμένοι, λυγισμένοι και τσακισμένοι από την αμαρτία ελάτε κοντά μου. Κι εγώ θα σας αναπαύσω! Σε καλεί κι εσένα, άξιε ρήτορα. Εσένα περισσότερο ίσως από πολλούς άλ

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

λους. Σε προίκισε με τόσες αρετές και θα χαρεί αν τον πλησιάσεις. Σε περιμένει με στοργή. Ποτέ δεν είναι αργά... Αυτά και πολλά άλλα είπε η Αικατερίνη. Το πλήθος την κοίταξε με θαυμασμό. Όλη εκείνη την ώρα που μιλούσε είχε καρφωθεί το πλήθος στη θέση του. Τα λόγια της είχαν μπει βαθιά στην καρδιά των ανθρώπων. Αλλά και ο ρήτορας έμεινε άφωνος. Το μυαλό του φωτίστηκε. Συμφωνούσε τώρα πως η Αικατερίνη είχε δίκιο. Το μαρτυρικό τέλος των ρητόρων Ο Μαξιμίνος τρέμοντας από θυμό για την αποτυχία του ξακουστού ρήτορα αλλά περισσότερο για την ξαφνική στροφή του υπέρ του Θεού της Αικατερίνης, διέταξε τότε τους άλλους ρήτορες να την αντιμετωπίσουν. Εκείνοι όμως αρνούνται. Κανένας δεν θέλει να συνεχίσει τον αντίλογο. Παραιτούνται ο ένας μετά τον άλλο λέγοντας: - Ο Καλλίτερος από μας ρήτορας νικήθηκε. Πήγε μάλιστα με το μέρος της. Εμείς πως θα αντισταθούμε στα λόγια της που είναι τόσο αληθινά; Έξαλλος ο Μαξιμίνος και ντροπιασμένος από τη νίκη της Αικατερίνης, διέταξε ν' ανάψουν φωτιά στο μέσο της πλατείας της Αλεξάνδρειας και να κάψουν τους 150 σοφούς ρήτορες. Η Αικατερίνη τους είπε: " Είσθε αληθινά μακάριοι και καλότυχοι. Αποχαιρετήσατε το σκοτάδι και ήρθατε στο φώς. Φύγατε από το φθαρτό και πρόσκαιρο βασιλέα και βαδίζετε τώρα προς την αιώνια χαρά και αγαλλίαση. Η φωτιά που σας περιμένει, είναι βάπτισμα και καθαρμός. Είναι η πόρτα που σας οδηγεί στην μακαριότητα, τη γαλήνη και την ευτυχία... Αφού τους έδωσε θάρρος, σταύρωσε τα μέτωπα τους και τους έστειλε στο μαρτύριο. Εκεί στην πλατεία της πόλεως, που η φωτιά έκαιγε με φλόγες ψηλές, οι στρατιώτες πέταξαν τους ρήτορες στ' αναμμένα ξύλα, ενώ ο Μαξιμίνος έτριβε ο βάρβαρος ευχαριστημένος τα χέρια του. Αργά το βράδυ, πήγαν μερικοί ευσεβείς χριστιανοί να μαζέψουν τα λείψανα τους και είδαν γεμάτοι έκπληξη, ότι τα σώματα των ρητόρων ήταν νεκρά αλλά ανέπαφα. Ούτε τρίχα δεν είχε καεί. Πήραν λοιπόν οι χριστιανοί τα λείψανα τους και τα έθαψαν, θαυμάζοντας τη δύναμη του Κυρίου. Τη μνήμη των σοφών αυτών μαρτύρων η Εκκλησία μας τιμά και εορτάζει την 17η Νοεμβρίου.Ο ελιγμός του Άρχοντα Όταν

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

είδε ο Μαξιμίνος, ότι έχασε στην πρώτη τακτική. Άρχισε να κολακεύει και να την καλοπιάνει: - Άκουσε με Αικατερίνη. Σε συμβουλεύω σαν πατέρας σου. Άσε το πείσμα σου και προσκύνησε τους θεούς. Σου ορκίζομαι στ' όνομα τους, ότι θα σου δώσω το μισό βασίλειο μου. Θα κατοικείς μαζί μου στα παλάτια... Η νεαρά μάρτυς του Κυρίου, που κατάλαβε τα πανούργα σχέδια του Μαξιμίνου, του είπε: - Βγάλε τη μάσκα της πονηρίας και της ψευτιάς, άρχοντα. Εγώ σου είπα από την αρχή, ότι είμαι Χριστιανή και ήρθα εδώ να νυμφευθώ τον Χριστόν. Αυτόν εγώ έχω μοναδικό Νυμφίο, κηδεμόνα και σύμβολο στη ζωή μου. Εκείνον έχω στολή και οχυρό στην παρθενική μου ζωή. Ποθώ το μαρτύριο ασύγκριτα περισσότερο από την πιο μεγάλη δόξα και από τα στέμματα και τα στεφάνια τα βασιλικά... - Μη με κάνεις να σε βρίσω, παρά τη θέληση μου ενώ αναγνωρίζω την αξία σου! Είπε τότε ο άρχοντας. Και γεμάτος οργή διέταξε να της βγάλουν την βασιλική πορφύρα και ν' αρχίσουν να την δέρνουν με νεύρα βοδιών αλύπητα. Επί δύο ώρες την κτυπούσαν με τα μαστίγια βάρβαρα. Το ωρα

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

ίο της, άλλοτε, σώμα, γέμισε πληγές. Το αίμα έτρεχε από παντού άφθονο. Οι ανοιχτές πληγές πονούσαν φοβερά. Η μάρτυς όμως στεκόταν γενναία και αλύγιστη. Τα μάτια της κοίταζαν ψηλά. Η ψυχή της ήθελε να ενωθεί με τον Χριστό, αλλά η ώρα εκείνη δεν είχε φτάσει ακόμη... Το απόγευμα διέταξε ο Μαξιμίνος να τη φυλακίσουν και να μη της δώσουν φαγητό επί δώδεκα ημέρες. Έως τότε θα απεφάσιζε πως θα την θανάτωνε. Η σύζυγος του μιαρού εκείνου άρχοντα ήταν καλού χαρακτήρος, γυναίκα και πονόψυχος. Πολύ στεναχωρήθηκε, όταν έμαθε για τα μαρτύρια της Αικατερίνης. Και μέσα στην καρδιά της φούντωσε η συμπάθεια και η αγάπη γι' αυτήν. Κυριολεκτικώς την θαύμαζε και ήθελε να την δει. Ο Πορφυρίων ο στρατοπεδάρχης που είδε τον πόθο της κυρίας του, της είπε: - Εγώ θα εκπληρώσω την επιθυμία σας.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Η Αυγούστα επισκέπτεται την Αγία Μιά νύχτα λοιπόν που ο Μαξιμίνος απουσίαζε σε ταξίδι, πήρε ο Πορφυρίων διακόσιους στρατιώτες και έχοντας κοντά του την Αυγούστα έφθασε στο δεσμωτήριο. Εκεί πλήρωσε τον δεσμοφύλακα και αυτός άνοιξε την πόρτα την φυλακής. Τότε η αυτοκράτειρα προχώρησε με συγκίνηση, με λαχτάρα... Μέσα από το μισοσκόταδο ξεχύθηκε μια υγρασία και ένα κρύο φοβερό. Η φυλακή ήταν απάνθρωπη. Στο βάθος είδε ένα φωτεινό πρόσωπο. Ήταν η Αγία Αικατερίνη. Το πρόσωπο της έλαμπε από παράδοξη θεία λάμψη. Θαύμασε η Αυγούστα την ομορφιά της. Τα έχασε όταν είδε τέτοια νιάτα και τέτοια κάλλη. Έπεσε στα πόδια της και με δάκρυα της είπε! - Τώρα είμαι ευτυχής, διότι είδα και απόλαυσα το βασιλικό σου πρόσωπο, το οποίο τόσο πολύ διψούσα. Είδα από τα μάτια σου την όμορφη ανατολή του ήλιου και ευφράνθηκε η καρδιά μου. Είσαι μακάρια διότι από τέτοιο Δεσπότη πήρες τα χαρίσματα... Και η Αγία της αποκρίθηκε: - Ευτυχισμένη και ζηλευτή είσαι κι εσύ Βασίλισσα Αυγούστα. Στεφάνι λαμπρό βλέπω να βάζουν στο κεφάλι σου άγιοι άγγελοι. Και αλήθεια το στεφάνι αυτό θα το πάρεις σε τρείς μέρες. Θα υποφέρεις, θα μαρτυρήσεις για λίγο, αλλά έπειτα θα πας στον ουράνιο Βασιλέα και θα ζεις στην αιώνια ευτυχία. Η Αυγούστα φοβισμένη απάντησε: - Φοβούμαι τα βασανιστήρια και τον άνδρα μου τον Μαξιμίνο, διότι είναι πολύ σκληρός και απάνθρωπος. Αλλά η Αγία την ενθαρρύνει και της λέγει: - Έχε θάρρος, διότι στην καρδιά σου θα βρίσκεται ο Χριστός, που θα σου δίνει δύναμη και θάρρος. Κι ενώ έτσι έδινε θάρρος η Αγία στην Αυγούστα, ο Πορφυρίον την ρώτησε: - Πες μου Αικατερίνη, είναι αλήθεια πως ο Θεός σου χαρίζει στους πιστούς του την αιώνια ζωή και την σωτηρία; - Δεν μπορεί η ανθρώπινη γλώσσα να αριθμήσει τα αγαθά που μας χαρίζει και μας προετοιμάζει ο πανάγαθος Θεός, Πορφυρίονα. - Σε ρωτάω, Αικατερίνη, διότι μια άγνωστη δύναμη με φέρνει κοντά στη πίστη σου. Μέρες τώρα σκέπτομαι τον ηρωισμό των Χριστιανών και πάνω στις σκέψεις μου αυτές έρχεται το δικό σου παράδειγμα, που διώχνει τους δισταγμούς μου... Δεν στο κρύβω πλέον. Είμαι κι εγώ ένας από τους οπαδούς

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

του Χριστού. Έγινα τώρα... Οι στρατιώτες του Πορφυρίωνα, που είναι συγκεντρωμένοι στους διαδρόμους της φυλακής, μέσα στην αγκαλιά της νύκτας, ακούνε τα λόγια του αξιωματικού τους, χωρίς απορία. Και στις δικές τους καρδιές υπάρχει η ίδια σκέψη. Να πιστέψουν σε κάποιον, που υπόσχεται αγάπη κι όχι να υπηρετούν ένα άρχοντα, που βάφει στο αίμα τον τόπο... Έτσι φυλακισμένη και σε σκληρή απομόνωση έμεινε η Αγία δώδεκα περίπου μέρες. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα σύμφωνα με διαταγή του Μαξιμίνου, είχε αυστηρά απαγορευθεί να της δίνουν τροφή. Με αυτό τον τρόπο υπολόγιζε ο άρχοντας εκείνος να λυγίσει ή να εξοντώσει την Αικατερίνη. Ο Θεός όμως, που βρέχει επί δικαίους και αδίκους, δεν ήταν δυνατό να αφήσει τη δούλη του απροστάτευτη. Όλες εκείνες τις ημέρες της πήγαινε τροφή ένα περιστέρι. Και όχι μόνο αυτό αλλά άκουσε η Αγία και μια φωνή θεία, που την ενεθάρρυνε λέγοντας: " Μη δειλιάσεις, μη φοβηθείς, αγαπημένη μου Θυγατέρα. Εγώ θα είμαι μαζί σου. Με την υπομονή σου πολλούς θα γυρίσεις στο δρόμο μου και πολλούς θα κάνης να πεθάνουν για τ' όνομα μου. Και συ θ' αξιωθείς πολλά στεφάνια δόξας Ουρανίας. Πάλι μπροστά στον Μαξιμίνο Μετά τις δώδεκα ημέρες, ο Μαξιμίνος διέταξε να φέρουν μπροστά του την Αγία. Εκείνη σιδηροδέσμια, αλλά υπερήφανα και καρτερικά, προχωρεί μέσα στο ανάκτορο. Η ωραιότητα της είναι κάτι το απερίγραπτο. Η χάρη της συναρπάζει. Το παρουσιαστικό της γεμίζει θεία γαλήνη όποιον την κοιτάζει. Ο Μαξιμίνος την βλέπει όλη φρεσκάδα και λάμψη. Ούτε έχει αδυνατίσει από την πείνα. Ούτε έχει ασχημίσει από τη φυλακή. Γίνεται λοιπόν έξω φρενών, διότι πιστεύει, ότι κάποιος της έδινε κρυφά τροφή. Είναι έτοιμος να κακοποιήσει τους φύλακες. Τότε η Αγία του λέγει: - Άδικα εκνευρίζεσαι και ταράζεσαι. Άδικα υποπτεύεσαι. Κανένας δικός σου δεν μου έδωσε τροφή. Φρόντισε για μένα ο Κύριος μου, ο Χριστός! Τότε ο Μαξιμίνος προσπάθησε να συγκρατηθεί. Έκανε δε μια τελευταία προσπάθεια να κερδίσει την Αικατερίνη. Της μίλησε με γλυκό τρόπο. Άρχισε να την κολακεύει ύπουλα. - Ηλιόμορφη κόρη, της είπε, συ που ξεπερνάς και τη θεά Αφροδίτη στην ομορφιά,

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

σου ανήκει το βασίλειο μου... Έλα λοιπόν και θυσίασε στους θεούς και θα σε κάνω βασίλισσα. Θα περνάς κοντά μου ευτυχισμένες μέρες. Είναι άδικο, είναι κρίμα να πέσεις στα φρικτά μαρτύρια. - Όχι Μαξιμίνε, εγώ διάλεξα πλέον τον Άρχοντα της ζωής μου. Όσο για την ομορφιά, δεν με νοιάζει. Ξέρω πολύ καλά, ότι περνά και σβήνει. Είναι σαν το λουλούδι... Και πάνω στην στιγμή της αμηχανίας και της οργής του Μαξιμίνου, αλλά και της προσβολής από τα λόγια της Αικατερίνης, μπήκε μέσα στο δωμάτιο του ένας, πονηρός, νευρικός και πανούργος έπαρχος, ονομαζόμενος Χουρσασαδέν. Εκείνος θέλοντας να δείξει στον Μαξιμίνο αγάπη και ν' αποκτήσει εύνοια, του είπε: - Άρχοντα, εγώ βρήκα ένα τρόπο, με τον οποίο θα μπορέσεις ή να νικήσεις την κόρη ή να πεθάνει με φρικτούς πόνους. Διέταξε να κάνουν τέσσερις ξύλινους τροχούς σε μια περόνη και να κολλήσουν γύρω τους ξυράφια και βελόνια. Ανάμεσα στους τροχούς αυτούς βάλτε την Αικατερίνη και αρχίστε να γυρίζετε τους τροχούς. Δείξτε της πρώτα το μηχάνημα και εάν δείτε πως δεν φοβηθεί, βάλτε την επάνω. Καθώς θα γυρίζουν οι τροχοί θα σχίζονται οι σάρκες της και ο θάνατος της θα είναι φρικτός και τρομερός. Η σατανική σκέψη του έπαρχου άρεσε πολύ στον Μαξιμίνο. Γι' αυτό διέταξε αμέσως να του το κατασκευάσουν. Τρείς ολόκληρες μέρες δούλευαν οι τεχνίτες, για να τελειώσουν το κατασκεύασμα εκείνο του μαρτυρίου. Και όταν το είχαν τελειοποιήσει και το είχαν βάλει στη θέση του, ο άρχων εκείνος το έδειξα για εκφοβισμό στην Αγία και της είπε: - Το βλέπεις το μηχάνημα; Βλέπεις πως στριφογυρίζουν με τους τροχούς τα ξυράφια και τα βελόνια; Πρόσεξε! Ο θάνατος σε περιμένει με ανοιχτό στόμα, εάν δεν προσκυνήσεις τα είδωλα. Η πίστη όμως της Αγίας δεν λυγίζει. Η απόφαση δεν αλλάζει. Και τότε ο Μαξιμίνος αγριεμένος φωνάζει: - Πετάξτε την στους τροχούς και κινήστε τους με γρηγοράδα. Πρέπει να πεθάνει αυτή τη στιγμή. Τώρα αμέσως... Την πέταξαν, λοιπόν, την Αγία στους τροχούς και όλοι περίμεναν να ιδούν τις σάρκες της να τεμαχίζονται και το αίμα να τρέχει άφθονο. Αντί αυτού όμως, την είδαν να ξεφεύγει από τους τροχο

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

ύς και να λύνεται από τα δεσμά της θαυματουργικά. Οι δε ρόδες των τροχών ανατινάχτηκαν στον αέρα και σκότωσαν τους δήμιους που ήταν γύρω. Πουθενά δεν φαινόταν ξυραφιές στο σώμα της. Από το κορμί της δεν έβγαινε ούτε σταγόνα αίματος. Όλοι τριγύρω, όταν είδαν εκείνο το γεγονός, τα έχασαν. Πολλοί δε έλεγαν: " Μέγας ο Θεός των Χριστιανών "! Το μαρτύριο της Αυγούστας Όταν έμαθε η Αυγούστα την ενέργεια του ανδρός της Μαξιμίνου εναντίον της Μάρτυρος, βγήκε από τον κοιτώνα της και του έκανε φοβερή σκηνή. - Μα μωρός και ανόητος είσαι, με το να θέλεις να τα βάζεις εναντίον του Αληθινού Θεού και να βασανίζεις τη δούλη του άδικα; Σαν άκουσε αυτά τα λόγια ο Μαξιμίνος, από το στόμα της γυναίκας του Αυγούστας, τα έχασε. Κατάλαβε πως ο Χριστός, που τόσο Τον κυνηγούσε, είχε μπει και στην οικογένεια του. Έγινε τότε θηρίο ασυγκράτητο. Άφησε για λίγο την Αικατερίνη κι έστρεψε όλο το μίσος του εναντίον της γυναίκας του. Διατάζει με θηριωδία να κόψουν τους μαστούς της. Καμιά λύπη δεν ένοιωθε στην ψυχρή και βάρβαρη ψυχή του. Και το αίμα της γυναίκας του άφθονο πότιζε τη γη. Τελικώς αποκεφαλίστηκε η Αυγούστα και η ψυχή της με το μαρτύριο ανέβηκε ολόλευκη στους ουρανούς. Η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη της στις 23 Νοεμβρίου. Ο στρατηλάτης όμως Πορφυρίων πήγε κρυφά τη νύχτα με στρατιώτες του κι έθαψε το τίμιο λείψανο της. Και για την ταφή της γυναίκας του ωργίσθηκε ο μιαρός εκείνος άρχοντας Μαξιμίνος. Με επιμονή ζητούσε να βρει τους υπεύθυνους. Και επειδή δεν μπορούσε, άρπαξε τυχαία μερικούς, για να τους τιμωρήσει. Τότε παρουσιάσθηκε ο Πορφυρίων, με τους στρατιώτες, που έθαψαν την Αυγούστα και είπε: - Κι εμείς χριστιανοί είμαστε! Πιστοί Εκείνου. Δικοί του δούλοι! Δούλοι του Χριστού. Ο Μαξιμίνος γίνεται έξω φρενών. Κτυπάει το κεφάλι του με τις παλάμες απελπισμένα. - Πάει, λέει. Χάθηκα! Έχασα τον καλύτερο στρατηγό μου... Μανιασμένος ο Μαξιμίνος, μετά από αυτό το νέο χτύπημα, δεν μπορεί πλέον να μιλήσει. Δεν ζητά εξηγήσεις. Κοιτάζει τον Πορφυρίωνα και τους στρατιώτες σαν απελπισμένο θηρίο και διατάζει: - Αποκεφαλίστε τους! Η διαταγή εκτελείται αμέσως. Και έτσι μπαίνουν κι αυτοί στην εκλεκτή μερίδα των πιστών. Στους μάρτυρες. Η μνήμη τους εορτάζεται στις 24 Νοεμβρίου.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Το άγιο τέλος της Αικατερίνης Την άλλη μέρα πήγαν οι φρουροί την Αικατερίνη και πάλι ενώπιον του Μαξιμίνου. Κάνει μια ύστατη προσπάθεια να την καταφέρει. Της υπόσχεται να την παντρευτεί και να την κάνει νόμιμη σύζυγο, αρκεί να θυσιάσει στους θεούς. Της υπόσχεται δόξες και τιμές. Την παρακαλεί επίμονα. Έπειτα επειδή βλέπει, ότι έτσι δεν πετυχαίνει το σχέδιο του, τη βρίζει, τη φοβερίζει και την απειλεί με βασανιστήρια. Παρ' όλα αυτά όμως χάνει το παιγνίδι του. Απελπισμένος και απογοητευμένος διατάζει να την αποκεφαλίσουν στη πλατεία της πόλεως. Όταν έφτασε η μέρα και η ώρα της εκτελέσεως της μάρτυρος, πλήθος αναρίθμητο περίμενε να δει το στερνό δύσκολο δρόμο της. Οι Χριστιανοί έκλαιγαν. Οι ειδωλολάτρες της έλεγαν, πως ήταν κρίμα να φύγει πάνω στα νιάτα της, σαν δροσάτο λουλούδι, από τη ζωή, και πως έπρεπε γι' αυτό να υπακούσει στον Μαξιμίνο. Εκείνη όμως ατάραχη απαντούσε: - Μη με λυπάστε! Βαδίζω προς τον δρόμο της αιωνίας άνοιξης. Με περιμένουν τα κάλλη του ουρανού, η ευτυχία του Παραδείσου Όταν έφθασε στην πλατεία, κι ενώ δίπλα της έστεκε με το ξίφος ο δήμιος, σήκωσε πάλι τα μάτια της στον ουρανό κι ευχαρίστησε τον Χριστό. Παρακάλεσε δε στη προσευχή της, όπως το σώμα της, μετά το μαρτύριο να γίνει αθέατο και φυλαχθεί σώο και ακέραιο. Και όποιος στο ψυχορράγημα του την επικαλεσθεί να μπορεί να τον βοηθήσει. Έπειτα έκανε νεύμα στον δήμιο να εκτελέσει την διαταγή. Ένα αστραφτερό ξίφος υψώθηκε τότε, κατέβηκε με δύναμη και έκοψε την τίμια κεφαλή της Αγία Αικατερίνης. Ήταν 25 Νοεμβρίου 307 μ. Χ. Όπως αναφέρουν οι συναξαριστές δύο θαύματα έγιναν κατά την ώρα της αποκεφαλίσεως της. Το πρώτο είναι, ότι αντί για αίμα έτρεξε κατά την αποκεφάλιση της από τον λαιμό της γάλα και το δεύτερο, ότι το σώμα της εξαφανίστηκε μπροστά από τα μάτια του κόσμου, που παρακολουθούσε το τέλος της. Οι άγγελοι το μετέφεραν στη κορυφή του όρους Σινά, η οποία από τότε ονομάζεται ¨ κορυφή της Αγίας Αικατερίνης ". Εκεί σώζεται ακόμη σήμερα το λιθόκτιστο εκκλησάκι. Από το εκκλησάκι αυτό τον 8ον αιώνα μετέφεραν τα λείψανα της στην Ι. Μονή Αγίας Αικατερίνης του όρους Σινά, την οποία είχε κτίσει ο Ιουστινιανός. Εκεί φυλάσσονται ακόμη τα λείψανα της Αγίας. Επάνω στον τάφο της καίουν 9 ολόχρυσες κανδήλες.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Το Μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στην Αίγινα Στην Αίγινα υπάρχει Μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης, κοντά στο μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου. Υπήρχε εκεί ένα εκκλησάκι της Αγίας Αικατερίνης και θαυματουργικά βρέθηκε η εικόνα της. Δυστυχώς το εκκλησάκι αυτό το είχε ένας πολύ βλάσφημος. Το 1908 το αγόρασαν δυο καλογριές. Ο Άγιος Νεκτάριος τότε ευχαριστήθηκε πολύ. Ευχαρίστησε το Θεό που απαλλαχθήκανε από τον βλάσφημο και είπε: - Αυτό θα γίνει Μοναστήρι καλλίτερο από το δικό μας! Και πράγματι μέχρι σήμερα είναι ομορφότερο και καλλίτερο από το Μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου. Όταν αγοράσθηκε το κτήμα εκείνο, δεν είχε νερό. Σκάψανε τριάντα μέτρα και νερό δεν βρισκόταν. Τότε ένας Αγιορείτης Ιερομόναχος, έκανε παράκληση στην Αγία με τις μοναχές. Κατέβασε κατόπιν μέσα στο ξεροπήγαδο την εικόνα, λιβάνισε και είπε με την αθώα πίστη του: - Εάν Αγία μου Αικατερίνη δεν μας βγάλεις νεράκι, δεν θα σε βγάλουμε απ' εδώ μέσα!! Την νύχτα που προσεύχονταν οι καλογριές, ακούσθηκε θόρυβος και παράξενος κρότος, το δε μικρό μοναστηράκι σείστηκε από τα θεμέλια του. - Θύμωσε, είπαν, η Αγία και θα μας καταστρέψει, γιατί την αφήσαμε μέσα στα χώματα. Το πρωί κατέβηκε ο Ιερομόναχος να βγάλει την εικόνα. Βλέπει όμως στα τοιχώματα του ξεροπήγαδου χαραγμένο ένα Σταυρό. Και είδε πως ο Σταυρός εκείνος ήταν βρεγμένος στο κάτω μέρος. Σηκώνει την εικόνα και φωνάζει στις καλογριές για το χαρμόσυνο γεγονός. Το πηγάδι έβγαλε νερό... Ε, λοιπόν, από τότε, το 1924. το νερό του πηγαδιού υπάρχει και αρκετό μάλιστα, ώστε να ικανοποιεί τις ανάγκες του Μοναστηριού. Πολλά θαύματα της Αγίας έχουν γίνει στο Μοναστήρι αυτό και είναι γραμμένα σε ειδικό βιβλίο. Και μόνο σ' αυτό; Άπειρα είναι τα θαύματα, που έχει κάνει η Αγία στα τόσα Μοναστήρια και τους ναούς της, που υπάρχουν στα διάφορα μέρη της γης. Τις ευχές της να έχουμε.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Άγιος όσιος Στυλιανός ο Παφλαγόνας .
ο προστάτης των μικρών παιδιών

Ο Αγιος Στυλιανός γεννήθηκε στην Παφλαγονία της Μικράς Ασίας , μεταξύ του 400 και 500 μ.Χ. Ήταν ευλογημένος από την κοιλιά της μητέρας του ακόμη. Όσο μεγάλωνε , τόσο με την Χάριν του Θεού γινόταν κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος. Από την παιδική του ηλικία έδειξε τα σπάνια προτερήματα της αγιασμένης ζωής του. Αν και ήταν και αυτός παιδί και νέος και έφηβος , μολονότι είχε κι εκείνος σάρκα , εν τούτοις δεν άφησε τις επιθυμίες να μολύνουν το πνεύμα και την ψυχή του. Ήταν αγνός, αγνότατος. Δεν άφησε επίσης να τον κυριεύσει κανένα γηινό πάθος. Δεν επέτρεψε στα πλούτη και στην φιλοπλουτία να κυριαρχήσουν στην ψυχή του και να την υποτάξουν στην φθορά και στην απώλεια.

Με την δύναμη και την Χάρη του Θεού πολέμησε όλα τα δολώματα της φθαρτής και πρόσκαιρης ζωής. Φιλοσόφησε με την αληθινή σοφία του Θεού και είδε πόσο πρόσκαιρος και τιποτένιος είναι ο υλικός τούτος κόσμος. Αποφάσισε έπειτα να βαδίσει με την επιθυμία της ψυχής του. Η ψυχή του τον καλούσε σε αγώνες ηθικούς και ωραίους. Τον καλούσε στην άσκηση της αρετής. Του έδειχνε τον δύσκολο και δύσβατο δρόμο της αιωνίας ζωής, της παντοτεινής ευτυχίας.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

H αγνή και πιστή καρδιά του υπάκουσε στην φωνή της ψυχής του. Και η πρώτη ενέργεια του ήταν να πουλήσει την περιουσία του και να την μοιράσει στους φτωχούς της Εκκλησίας. Και όταν δεν του είχε απομείνει τίποτε πια από την πατρική κληρονομία , γεμάτος ανακούφιση και χαρά , είπε:
«Πέταξα μια βαριά άγκυρα , που με κρατούσε δεμένο κοντά στις επιθυμίες του φθαρτού σώματος. Πέταξα από πάνω μου την φθορά και την απώλεια. Τώρα ανοίγεται μπροστά μου πιο ευδιάκριτος ό δρόμος της αληθινής ζωής. Απαλλαγμένος , λοιπόν, ο Άγιος από τα φθαρτά , άλλα και συγχρόνως με ευτυχισμένη την καρδιά του , διότι μοίρασε τα πλούτη του σε φτωχούς δυστυχισμένους και σε θεάρεστα άλλα έργα , σκέφτεται πως θα ζήσει τιμιωτέρα και αγιώτερα τη ζωή του.
Πόσο ανώτερον κάμνει τον άνθρωπο η διδασκαλία του Χριστού , από τη διδασκαλία των φιλοσόφων! Αυτό το βλέπωμε , εάν συγκρίνωμε την πράξη αυτή του Αγ. Στυλιανού με εκείνο που έκανε ένας αρχαίος φιλόσοφος , Κράτης ονόματι. Και εκείνος κατάλαβε ότι ο πλούτος είναι τύραννος. Τον δουλεύει ό άνθρωπος σαν αφεντικό του. Είναι σκλαβωμένος ο άνθρωπος στον πλούτο του και είναι δεμένος. Δεν είναι ελεύθερος. Γι´αυτό και αυτός πήρε τα χρήματα του , ανέβηκε σ´ έναν παραθαλάσσιο βράχο και από εκεί τα πέταξε στη θάλασσα , φωνάζοντας συγχρόνως: «Κράτης Κράτη τα ελεύθεροι». Εγώ δηλ. ό Κράτης με το να πετάξω τα λεφτά μου στη θάλασσα ελευθερώνω τον Κράτητα, τον εαυτόν μου.
Κι' o Κράτης ελευθερώθηκε μεν από τα χρήματα του , αλλά δέθηκε περισσότερο από τον εγωισμό του. Πέταξε τα χρήματα του για να του πούνε ένα «μπράβο». Οι οπαδοί του Χριστού όμως τα αποχωρίζονται , και συγχρόνως κτυπούν τα πάθη τους και κυρίως τον εγωϊσμόν. Αγωνίζονται να ελευθερωθούν από το τυραννικόν πάθος του εγωισμού , διότι και η φιλοπλουτία είναι παιδί του εγωισμού. Για να απαλλαγούν όμως από τα πάθη και τον εγωϊσμόν αρχίζουν ισόβιο αγώνα , έχοντας συγχρόνως και τη Θεία Χάρη βοηθόν.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Την αγνότητά του επίσης και την ηθικότητα του την κράτησε πολύ ψηλά. Κρατούσε την ψυχή του καθαρή «άπό παντός μολυσμου σάρκας και πνεύματος». Αγωνιζότανε στις επιθέσεις του εχθρού να μη τον αγγίξει η βρωμερή αμαρτία. Στο μυαλό του στριφογύριζαν πάντα τα λόγια του Κυρίου μας που είπε:«Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία , ότι αυτοί τον Θεόν όψονται. Ευτυχισμένοι δηλαδή και καλότυχοι είναι όσοι έχουν καθαρή την καρδιά τους από τη βρώμα της ανηθικότητος διότι αυτοί θ' αξιωθούν να δούνε το Θεό στη Βασιλεία των Ουρανών. Η υπακοή του στο Γέροντα του και τους άλλους ήταν παραδειγματική. Αγωνίστηκε σκληρά να κόψει «το δικό του θέλημα», που στηρίζεται στον εγωισμό. Είναι πολύ δύσκολο να κόψη κανείς το θέλημα του. Αυτό το ξέρουν όσοι αγωνίζονται τον πνευματικόν αγώνα. Ο Αγιος Στυλιανός πολέμησε στο Μοναστήρι εκείνο σκληρά εναντίον των τριών εχθρών , της σάρκας , του κόσμου και του διαβόλου. Για να καταβάλει τον κάθενα από αυτούς χρειάσθηκε πόλεμος πολυχρόνιος , σκληρός και ανύστακτος.
Στις τρεις αυτές λέξεις κρύβονται ηρωισμοί και παλαίσματα υπεράνθρωπα.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Έτσι ο Αγιος Στυλιανός αποδεικνύεται λαμπρό αστέρι της ασκητικής ζωής. Γίνεται παράδειγμα σε νεότερους και παλαιότερους. Όλοι τον θαυμάζουν και τον προβάλλουν σαν παράδειγμα. Τον έχουν σαν πρότυπο μιμήσεως. Αλλά η αυστηρότης εκείνη του ασκητικού βίου δεν του είναι αρκετή, θέλει να πλησιάσει περισσότερο στην τελειότητα. Επιθυμεί, τώρα την πλήρη μόνωση τον αυστηρότατο ασκητισμό: τον αναχωριτισμό. Αποχαιρετάει τους αδελφούς μοναχούς στο Μοναστήρι και αποσύρεται ο Αγιος μακρυά σε έρημο και ακατοίκητο μέρος. Εκεί στην έρημο κατασκηνώνει σ' ένα σπήλαιο.
Το νέο στάδιο της ασκητικής του ζωής είναι ουράνιας τελειότητος. Οι μέρες και οι νύχτες του κυλούν με λογισμούς , με σκέψεις και προσευχές για τον Τρισυπόστατο Θεό. Ψάλλει ολόψυχα το μεγαλείο του Θεού. Υμνεί την Αγία Τριάδα. Ζει ενωμένος με τον Θεό! Τίποτε δεν διασπά την θεϊκή του γαλήνη.
Όλα όσα βρίσκονται γύρω του και όσα προβάλλουν στον μακρινό του ορίζοντα δεν είναι τίποτε άλλο, παρά αποδείξεις του Δημιουργού. Μελέτα τα δημιουργήματα του Θεού και δυναμώνει πιο πολύ η πίστη του.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Ο σημερινός άνθρωπος , δεν έχει την ευκαιρία να βλέπει τα έργα το Θεό , που τον βοηθούν στο να πιστεύει στο Θεό. Ζει χωμένος μέσα στις τεράστιες πόλεις , μέσα στις πελώριες πολυκατοικίες η στο θόρυβο των εργοστασίων. Απομακρύνθηκε έτσι από τη φύση , απομακρύνθηκε από τα δημιουργήματα του. Βλέπει περιωρισμένα τα δικά του δημιουργήματα μόνον. Γι´αυτό απομακρύνεται από τον Θεό και λιγοστεύει η πίστη του συνεχώς.
Οι αστρονόμοι , οι οποίοι παρατηρούν συνεχώς τα ουράνια σώματα , τα πολυάριθμα άστρα , τα έργα του Θεό , είναι ευσεβείς και θεοφοβούμενοι. Ο μεγάλος αστρονόμος Κέπλερ , όταν άκουε το όνομα του Θεού , σηκωνόταν όρθιος και έβγαζε το καπέλλο του.
Και ο ερημίτης Στυλιανός εκεί στην ησυχία της έρημου είχε τον καιρόν να παρατηρεί τα δημιουργήματα του Θεού και να φιλοσοφεί επάνω σ' αυτά. Έβλεπε τον Δημιουργόν σε όλα , διότι εσκέπτετο , ότι ήταν αδύνατον να γίνει μόνος του αυτός ο τρισμέγιστος κόσμος , τόσον ωραίος , σκόπιμος και αρμονικός. Έβλεπε τον Θεόν στα απειροπληθή άστρα του ουρανού , που στροβιλίζονται στο αχανές διάστημα με τόση ταχύτητα , άλλα και ακρίβειαν.
Έβλεπε τον Θεό στον γίγαντα της ημέρας τον ήλιο ο οποίος με το να κρατεί κανονική απόστασιν από την γη , δίδει με την θερμότητα του ζωή στους ανθρώπους , τα ζώα και σ' όλην την γύρω φύση. Έβλεπε τον Θεό στο νεράκι που κελλάριζε στις βρυσούλες του βουνού και τον δρόσιζε. Σκεφτόταν ότι το νερό αυτό ήταν κάτω στις θάλασσες και τους ωκεανούς και όμως η πανσοφία και παντοδυναμία του Θεού το ανεβάζει στο βουνό. Το εξατμίζει , το κάνει αραιότατο και ανάλαφρο σύννεφο. Το μεταφέρει με τον αέρα στα βουνά , το κάνει ψηλή βροχούλα , το ραντίζει σε όλο το πρόσωπο της γης και την ποτίζει. Το εναποθηκεύει στα σπλάχνα των ορέων σε τεράστιες αποθήκες και το δίδει λίγο - λίγο στις βρυσούλες , που τρέχουν συνεχώς! Έβλεπε τον Θεό στα αναρίθμητα ζώα τα μικρά και τα μεγάλα , που δημιούργησε ο Θεός «κατά γένος και κατά είδος». Κοίταζε την ποικιλίαν των δένδρων και των φυτών και σκεφτόταν , αν δεν τα έφτιαχνε αυτά ο Θεός , θα ήταν αδύνατον η ζωή των ανθρώπων και των ζώων. Διότι όλα αυτά τρέφονται από το φυτικόν βασίλειον.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Πολλά χρόνια έζησε τη σκληρή ζωή του αναχωρητού. Πάλεψε στην έρημο επί δεκαετίας ολόκληρες σκληρά με τον διάβολο και τον εαυτό του. Πάλεψε να ξεριζώσει τα πάθη του, να αποκτήσει τις αρετές και να φθάσει στην αγιότητα που θέλει ο Θεός , ο Οποίος είπε: «γίνεσθε Άγιοι , ότι Εγώ Αγιος ειμί».
Ο Δημιουργός ήθελε να ζήσει ακόμη ο Αγιος Στυλιανός , για να λαμποκοπάει με την αρετή του και να παραδειγματίζει με την αυστηρότητα της ασκητικής του ζωής. Ήθελε η έμψυχος εκείνη στήλη της εγκράτειας , ο φωτεινός λύχνος της ερήμου , να λάμψει σ' όλα τα πέρατα της γης. Ήθελε ο Θεός να φανούν οι ποικίλες αρετές του. Ο λύχνος όμως πρέπει να βρίσκεται ψηλά , για να φέγγει σ' όλους και όχι να κρύβεται και να χάνεται η λάμψη του. Έτσι και εκείνοι , που φεγγοβολούν με τις αρετές τους , τους φανερώνει ο Θεός για να γίνονται φως στο δρόμο της ζωής των άλλων. Έτσι και ο Αγιος Στυλιανός , αφού με τους σκληρούς ασκητικούς αγώνας του στολίστηκε με τις αρετές και ήταν σαν λαμπάδα , με το γλυκό και ζεστό φως , αφού έφθασε σε ύψη δισθεώρητα αρετής , μπορούσε να χύσει στο λαό το ιλαρό φως της αγιότητός του , προς δόξαν Θεού και σωτηρίαν ανθρώπων. Ο δίκαιος Θεός θα έδειχνε ακόμη στον κόσμο πως αντιδοξάζει εκείνους , που λατρεύουν το όνομα Του και Τον δοξάζουν.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Η λέξη ΑΝ και η σωτηρία της ψυχής.
Η λέξη κλειδί ....ΤΟ ΑΝ ΤΟΥ ΘΕΟΎ
και ΤΟ ΑΝ ΤΟΥ ΔΙΑΒΌΛΟΥ.
Αναρωτηθήκατε ποτέ ότι χάσαμε τον Παράδεισο επειδή
διαλέξαμε το {αν} του διαβόλου; και όχι του Τριαδικού Θεού;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την Αρχή:


Κατά τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας ο Τριαδικός Θεός είναι
ο είναι ο δημιουργός του υλικού κόσμου και ο πλάστης του
ανθρώπου τα πάντα δια αυτού εγένετο (Ιω.1,2) όταν ο Θεός
δημιούργησε το σύμπαν από άπειρη αγάπη ,πριν όμως από τον
υλικό κόσμο, είχε δημιουργήσει τον αόρατο σε εμάς αγγελικό
κόσμο Παύλου προς Κολοσσαείς επιστολή (1,16)
και μάλιστα έχουν ελεύθερη βούληση να υπηρετούν το
Θεό η να πέσουν όπως ο αρχαίος εχθρός ο διάβολος που στην
αρχή ήταν άγγελος φωτός .
Γένεσις κεφ. 2 στιχ.15 17: 15 Πήρε, λοιπόν ο Κύριος ο Θεός τον
άνθρωπο και τον έβαλε μέσα στον κήπο της Εδέμ για να τον
καλλιεργεί και να τον προσέχει .16 Του έδωσε αυτήν την εντολή:
{Απ όλα τα δέντρα του κήπου μπορείς να τρως.Από το δέντρο
όμως της γνώσης του καλού και του κακού μη φας ,γιατί την ίδια
μέρα αν θα φας απ αυτό,εξάπαντος θα πεθάνεις.}
Το αν του Θεού
Η πτώση του ανθρώπου .
Γένεσις κεφ.3 στιχ 1,5: 1Απ όλα τα ζώα του αγρού που είχε
δημιουργήσει ο Κύριος ο Θεός ,το φίδι ήταν το πιο πανούργο.
Είπε λοιπόν το φίδι στη γυναίκα: [Αλήθεια είπε ο Θεός να μη φάτε
από κανένα δέντρο του κήπου ;] 2 Η γυναίκα του απάντησε:
Μπορούμε να φάμε καρπούς απ όλα τα δέντρα, 3 εκτός από κείνο
που βρίσκεται στη μέση του κήπου.Ο Θεός είπε να μη φάμε τον
καρπό του ούτε καν να τον αγγίξουμε, για να μην πεθάνουμε .
Τότε το φίδι είπε στην γυναίκα: [Όχι βέβαια! Δεν θα πεθάνετε ,
ξέρει όμως ο Θεός ότι αν θα φάτε απ αυτό ,θα ανοιχτούν τα
μάτια σας θα γίνετε θεοί, και θα γνωρίζεται το καλό και το κακό.]
Το αν του διαβόλου .


Τόσο απλά πλανηθήκαμε ; Ναι ! πόσες φορές πολλοί άνθρωποι
κάνουν αυτή την σκέψη και που ξέρω εγώ αν υπάρχει Θεός
τον είδα ; Σκέφτεται μόνο το αρνητικό και εγώ σας προσθέτω
και αν υπάρχουν όλα αυτά τότε τη λόγο θα δώσω στον Κύριο
και δημιουργό των πάντων Θεό ;
Η πλάνη των ταρώ

Πόσο κουτοί είμαστε αν πιστεύουμε ότι η τράπουλα και οι
κάρτες ταρώ μας λένε το μέλλον .Και ασχολούμαστε με τον
διάβολο που ούτε σε αυτόν πιστεύεται ότι υπάρχει, αφού οι

κάρτες μπορούν να πουν τον μέλλον που είναι φτιαγμένες από
απλό χαρτί και μπογιά ; Και είναι μόδα να μπλέκουν την
επιστήμη ; Πέστε μου ποιοι είναι τα κορόιδα .

Η λασκαρισμένη βίδα .

Είναι μόδα να λένε μερικοί ότι όσοι πάνε Εκκλησία και
πιστεύουν στο Θεό τους λασκάρισε η βίδα και δεν
ξέρουν τη λένε ενώ αυτοί έχουν σώας τα φρένας .

Γιαυτό αγαπητή χριστιανή αναγνώστες ας ψάξουμε τα αν του
Τριαδικού μας Θεού και να σκεφτόμαστε ορθά .
{Επιμέλεια ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ}

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Τρίτη, 01 Δεκεμβρίου 2009
Καλώ μήνα και μια ιστορία

Καλώ μήνα αγαπητή μου αναγνώστες θα σας πω μία ιστορία:




Κάποτε σε ένα χωριό ήταν μία οικογένεια που είχε έναν

γεροδεμένο γιο .Η δουλειά που έκανε ο πατέρας ήτανε να

κόβει ξύλα από το δάσος και να τα πουλά για το τζάκι,

είχε και ένα γαϊδουράκι για να τα φορτώνει και απασχολούσε

και των γιο του .Ξεκίνησαν λοιπόν το πρωί για δουλεία ο γιος

καθότανε επάνω στο γαϊδουράκι και ο πατέρας πήγαινε πεζός ,

τους είδε ένας και είπε :

Σαν δεν τρέπεται ο γιος να είναι καβάλα στον γάιδαρο και

να αφήνει τον πατέρα του να περπατάει ;


Αυτό έφτασε στα αυτιά του πατέρα και ανεβαίνει αυτός και

κατεβαίνει ο γιος περπατώντας ,τους βλέπει κάποιος και λέει :

Σαν δεν τρέπεται ο πατέρας να αφήνει τον γιο του το καμάρι του

που κάνει την περισσότερη δουλειά να περπατάει ;Τι να πω .

Φτάνει και αυτό στα αυτιά πατέρα και γιου ,και είπε ο πατέρας

θα ανέβω και εγώ στον γάιδαρο .

Εκεί που πηγαίναν τους βλέπει κάποιος και του χαιρετά καλημέρα τους λέει να είστε πάντα καλά .Καλημέρα του λένε
με χαρά και συνέχισαν τον δρόμο τους ποιο κάτω τους βλέπει
μία και λέει :Σαν δεν τρέπονται τα βόδια!!!! δεν λυπούνται τον
καημένο γάιδαρο να τους κουβαλά τα ξύλα να κουβαλάει και
αυτούς τροπή! τροπή τους .


Αφού το άκουσαν και αυτό είπανε να κατεβούν και η δύο από
τον γάιδαρο και να πάνε πεζοί .Εκεί που περπατούσαν τους
βλέπει μία κάνει το σταυρό της ειρωνικά λέγοντας :
Κύριε ελέησον πρώτη φορά βλέπω τόσο χαζούς ανθρώπους
να έχουν γάιδαρο και να πάνε με τα πόδια ;!

Βλέπεται όλοι είπανε κάτι κακό για τους ήρωες της ιστορίας
εκτός από έναν που ήταν καλοπροαίρετος ,τους είπε καλημέρα
του θεού και να είναι καλά ,αυτός ήτανε πραγματικά ένας
ευλογημένος άνθρωπός ,έτσι πρέπει να είμαστε και εμείς να μην
ασχολούμαστε με τους άλλους ψάχνοντας να τους βρούμε κάτι
και καλά κακό ,χωρίς να βλέπουμε τα δικά μας ελαττώματα;....

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Η Γέννηση του Χριστού .
Τη σημαίνει η Γέννηση του Χριστού ,αδελφοί .
Ο Θεός στη γη,ο άνθρωπος στον ουρανό.Κι όλα είχαν αναμιχθεί ,
οι άγγελοι χόρευαν κι έψαλλαν μαζί με τους ανθρώπους ,
οι άνθρωποι επικοινωνούσαν με του αγγέλους και με τις ουρά
νιες δυνάμεις .Και μπορούσες να δεις ,ότι καταργήθηκε ο
πολυχρόνιος πόλεμος και ότι είχε γίνει συμφιλίωση του θεού με
εμάς τους ανθρώπους ,το διάβολο καταντροπιασμένο,τους
δαίμονες να δραπετεύουν,το θάνατο να έχει καταργηθεί,
τον παράδεισο να ανοίγεται,την κατάρα να έχει εξαφανιστεί,
την πλάνη να έχει εκδιωχθεί,την αλήθεια να έχει επανέλθει, το
λόγο της ευσέβειας να σπείρεται παντού και να ακμάζει,την
πολιτεία του ουρανού να έχει εγκατασταθεί στη γη,τις ουράνιες
δυνάμεις να συναναστρέφονται ελεύθερα με εμάς τους ανθρώπ
ους, τους αγγέλους να επισκέπτονται συνεχώς τη γη και να
υπάρχει μεγάλη ελπίδα για την μέλλουσα ζωή.
{Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου Α΄ 2-ΜG 57,15-16}
Κάθε κτίσμα προσφέρει και από κάτι στο νεογέννητο Χριστό
λέγει ο υπέροχος ύμνος : οι Άγγελοι προσφέρουν τον ύμνο, οι
ουρανοί το αστέρι ,οι μάγοι τα δώρα,οι βοσκοί τον θαυμασμό
τους,η γη τη σπηλιά,η έρημος τη Φάτνη . Και εμείς την Παναγία
Παρθένο. Τη πανέμορφος ύμνος !!!!!



Ωστόσο με αφορμή το κείμενο ενός φίλο μου [http://parakoloytho.blogspot.com/]
Μου έδωσε την αφορμή να γράψω λίγα λόγια για τα
Χριστούγεννα του σήμερα λίγο πολύ όλοι μας έχουμε σε ένα
πνεύμα άγνοιας για την νέα εποχή που θέλει τα Χριστούγεννα
χωρίς Χριστό . Έχουμε Χριστουγεννιάτικο δέντρο χωρίς φάτνη
μερικοί θα πουν εγώ έχω ίσος καμιά μικρούλα κάτω από το
τεράστιο δένδρο.Τα μαγαζιά δεν βάζουν καθόλου ούτε καλά
Χριστούγεννα δεν γράφουν ,η κάρτες και τα καρποστάλ έχουν
διάφορες αρκούδες καμπανάκια μέχρι μισόγυμνες γυναίκες κλπ.
πάει η μοντέρνα γιαγιά να πάρει τον εγγονό της βιβλίο και του
παίρνει χαρι πότερ,μαγεμένα Χριστούγεννα με νεράιδες ξωτικά
και ότι οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε μακράν του Χριστού
έτσι καταλήγουμε στη μαγεία η το μαγικό πνεύμα όπως
λανθασμένα συνηθίζουμε να λέμε σήμερα .Δεν λέω να μην
έχουμε Χριστουγεννιάτικο δέντρο στο σπίτι μας αλλά να
προσέξουμε την πλάνη που κρύβεται στην παγκοσμιοποίηση
της νέας εποχής. Να είστε καλά αγαπητοί μου αναγνώστες καλά
και ευλογημένα Χριστούγεννα κοντά στην Εκκλησία .

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Κάθε κτίσμα προσφέρει και από κάτι στο νεογέννητο Χριστό
λέγει ο υπέροχος ύμνος : οι Άγγελοι προσφέρουν τον ύμνο, οι
ουρανοί το αστέρι ,οι μάγοι τα δώρα,οι βοσκοί τον θαυμασμό
τους,η γη τη σπηλιά,η έρημος τη Φάτνη . Και εμείς την Παναγία
Παρθένο. Τη πανέμορφος ύμνος !!!!!

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ/ΤΟ BLOG ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΑΝΘΗ ΕΙΠΕ :

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Κυριακή, 20 Δεκεμβρίου 2009
Το πνεύμα των Χριστουγέννων μέσα από τη βυζαντινή υμνολογία και τη νεοελληνική ποίηση
Angel Glitter Graphics
Παραμονή της Γέννησης. Συναισθήματα μοναδικά. Η ανθρώπινη ψυχή δεν μπορεί εύκολα να βρει λόγια, για να υμνήσει τον Κύριο. Τα δάκρυά της είναι δάκρυα δοξολογίας από τα βάθη της , για τη συγκατάβαση του Θεού και την αγάπη Του προς τον άνθρωπο.

Δάκρυα εμποδίστε μου το βλέμμα.
Δάκρυα κλείστε μου τα μάτια.
Δάκρυα σκοτίστε μου το κοίταγμα. Ψυχή χτυπημένη,
νικημένη απ' τον ίδιον εαυτό μου,
ψυχή μου αφανισμένη απ' το βάρος,
του ανθρώπινου σώματος δύσκολο βάρος,
δεν έχεις φωνή, ψυχή μου, ν' ακουστεί,
για ν' ακούσεις στης νύχτας το φέγγος
υπερούσια λόγια, ψυχή μου, δεν τοίμασες
συνοδεία αγγέλων στη νύχτα του σκότους δεν τοίμασες,
συνοδεία μέσ' τη νύχτα για σένα δεν τοίμασες.
Σωπαίνεις και δεν ακούς
τη φωνή της έναστρης νύχτας ακόμα,
κινούνται τ΄ άστρα, το φέγγος κινείται
ιώδες και μαύρο, γαλάζιο,
κινούνται τ΄ ακίνητα πάντα ακόμα,
ψυχή μονάχη, δίχως φωνή
παραμένεις, δίχως ακοή περιμένεις ακόμα
δεν έχεις φωνή να φωνάξεις
τον εαυτό σου στους άλλους
ανάμεσα να χαθείς, να βρεθείς
να μην είσαι μονάχη, ψυχή μοναχή.
(Ζωή Καρέλλη, Παραμονή της Γέννησης , 2ο μέρος , από τη συλλογή Πορεία)
Καθώς κυλούν οι μέρες, η ψυχή μας γίνεται τρυφερή και γεμίζει από τη Θεία θαλπωρή. Προσμένουμε να δούμε τη Βηθλεέμ της ψυχής μας και να ατενίσουμε το αστέρι της νύχτας των Χριστουγέννων.
Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη
—ποιος δεν το ξέρει; —
των Μάγων κάθε χρόνο τα μεσάνυχτα
λάμπει τ' αστέρι.
Κι’ όποιος το βρει μέσ’ στ' άλλα αστέρια ανάμεσα
και δεν το χάσει
σε μια άλλη Βηθλεέμ ακολουθώντας το
μπορεί να φτάσει.
(Γ. Δροσίνης, απόσπασμα από τη Νύχτα χριστουγεννιάτικη)
Την ημέρα των Χριστουγέννων αγγέλλεται στους ανθρώπους η εορτή της αγάπης, της αγάπης του Θεανθρώπου σε εμάς. Γεννιέται ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, ο Λυτρωτής και Σωτήρας του κόσμου.
Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε· Χριστός ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε· Χριστός ἐπὶ γῆς ὑψώθητε….. (Βυζαντινή υμνολογία)
Ο Θεός και πατέρας αξίωσε το δημιούργημά του (η Αειπάρθενος Μαρία ) να φιλοξενήσει στην άσπιλο γαστέρα Της το Δημιουργό του Σύμπαντος, σημάδι της αγνότητας της κατά σάρκα Μητέρας του Κυρίου:
Ἡ Παρθένος σήμερον τὸν ὑπερούσιον τίκτει, καὶ ἡ γῆ τὸ σπήλαιον, τῷ ἀπροσίτῳ προσάγει. Ἄγγελοι μετά ποιμένων δοξολογοῦσι, Μάγοι δέ, μετά Άστέρος ὀδοιποροῦσι, δι' ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αίώνων Θεός»

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

(Κοντάκιον Χριστουγέννων)

Η ταπεινή φάτνη (= στάβλος) επιλέγεται , προκειμένου να καταδειχθεί περιφανώς ότι η ταπείνωση είναι η βασική αρετή που πρέπει να διέπει τον άνθρωπο. Οι τρεις Μάγοι, έρχονται εξ ανατολών για να προσφέρουν τα δώρα τους. Η αναφορά στην ανατολή δείχνει την ελπίδα και την προσμονή, ιδιότητες του ανθρώπου, ο οποίος διακατέχεται από την αγαθή προαίρεση. Τα δώρα που έφεραν οι Μάγοι έχουν κι αυτά το συμβολισμό τους:
• Χρυσός: προκειμένου να τονιστεί η «βασιλική» ιδιότητα του Χριστού.
• Λιβάνι: προκειμένου να φανεί η θεία καταγωγή Του και
• Σμύρνα: προκειμένου να δειχθεί ότι ο Θεάνθρωπος θα ζήσει και θα πεθάνει για έναν υπέρτατο σκοπό.




Κι όμως, κάποια Χριστούγεννα δεν μοιάζουν με όλα τα άλλα. Σκιάζονται από τη λαίλαπα του πολέμου. Θλιβερά Χριστούγεννα, του Β’ παγκοσμίου πολέμου σαλπίσματα . Η ειρήνη φάνταζε απροσδόκητα μακριά. Ο βίαιος διδάσκαλος, ο πόλεμος, έκανε τους ανθρώπους μόνο με το αίμα να ‘’μιλήσουν’’ :

Σημαία ακόμη τα δόκανα στημένα στους δρόμους
τα μαγικά σύρματα τα σταυρωτά και τα σπίρτα καμένα
και πέφτει ἡ οβίδα στη φάτνη του μικρού Χριστού
το αίμα το αίμα το αίμα.

εφιαλτικές γυναίκες με τρυφερά κέρινα χέρια
απεγνωσμένα χαϊδεύουν βόσκουν στην παγωνιά
καταραμένα πρόβατα με το σταυρό στα χέρια και το τουφέκι της πρωτοχρονιάς
το τόπι ο σιδερόδρομος της λησμονιάς το τόπι του θανάτου

(Μίλτος Σαχτούρης, Χριστούγεννα 1948)

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

(Κοντάκιον Χριστουγέννων)

Η ταπεινή φάτνη (= στάβλος) επιλέγεται , προκειμένου να καταδειχθεί περιφανώς ότι η ταπείνωση είναι η βασική αρετή που πρέπει να διέπει τον άνθρωπο. Οι τρεις Μάγοι, έρχονται εξ ανατολών για να προσφέρουν τα δώρα τους. Η αναφορά στην ανατολή δείχνει την ελπίδα και την προσμονή, ιδιότητες του ανθρώπου, ο οποίος διακατέχεται από την αγαθή προαίρεση. Τα δώρα που έφεραν οι Μάγοι έχουν κι αυτά το συμβολισμό τους:
• Χρυσός: προκειμένου να τονιστεί η «βασιλική» ιδιότητα του Χριστού.
• Λιβάνι: προκειμένου να φανεί η θεία καταγωγή Του και
• Σμύρνα: προκειμένου να δειχθεί ότι ο Θεάνθρωπος θα ζήσει και θα πεθάνει για έναν υπέρτατο σκοπό.




Κι όμως, κάποια Χριστούγεννα δεν μοιάζουν με όλα τα άλλα. Σκιάζονται από τη λαίλαπα του πολέμου. Θλιβερά Χριστούγεννα, του Β’ παγκοσμίου πολέμου σαλπίσματα . Η ειρήνη φάνταζε απροσδόκητα μακριά. Ο βίαιος διδάσκαλος, ο πόλεμος, έκανε τους ανθρώπους μόνο με το αίμα να ‘’μιλήσουν’’ :

Σημαία ακόμη τα δόκανα στημένα στους δρόμους
τα μαγικά σύρματα τα σταυρωτά και τα σπίρτα καμένα
και πέφτει ἡ οβίδα στη φάτνη του μικρού Χριστού
το αίμα το αίμα το αίμα.

εφιαλτικές γυναίκες με τρυφερά κέρινα χέρια
απεγνωσμένα χαϊδεύουν βόσκουν στην παγωνιά
καταραμένα πρόβατα με το σταυρό στα χέρια και το τουφέκι της πρωτοχρονιάς
το τόπι ο σιδερόδρομος της λησμονιάς το τόπι του θανάτου

(Μίλτος Σαχτούρης, Χριστούγεννα 1948)

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

(Μίλτος Σαχτούρης, Χριστούγεννα 1948)


Άραγε ο σημερινός άνθρωπος γνωρίζει ποιο είναι το νόημα της Θείας ενσάρκωσης ή ως δέσμιος της ύλης, έχει λησμονήσει να αναζητήσει μέσα του το προαιώνιο ταξίδι της ψυχής, το ‘’ταξίδι των μάγων’’;

Έπρεπε να’ μαστε τρεις.
Αν δεν ήταν τόσο σκοτάδι,
θα καταλάβαινα ίσως, γιατί
έχω μείνει τόσο μονάχος.
Πόσο έχω ξεχάσει.
Πρέπει απ' αρχής πάλι το ταξίδι
ν' αρχίσει.
Πότε ξεκινήσαμε, τότε, οι τρεις;
Ή μήπως, κάποτε, είχαμε ανταμώσει...
Μαζί πορευτήκαμε ένα διάστημα,
όσο μας οδηγούσε άστρο λαμπρό.
Αυτό άλλαξε την οδό ή εγώ
τίποτα πια να δω δεν μπορώ;
Πού βρίσκομαι τώρα, σε τέτοιον καιρό,
σκληρό, ανένδοτο, δύσκολο,
εγώ, ανήσυχος, βιαστικός.
Μήπως κι' η ώρα πλησίασε;
Πού να το ξέρω!
Πού είναι τα δώρα;
είχαμε τότε τοιμάσει δώρα
ήμερα, ήσυχα
δώρα ημών των ταπεινών, χρυσόν
λίβανον και σμύρναν άλλοτε
με θαυμασμό κι' ευλάβεια τού φέρναμε.
Τώρα σ' αυτόν τον καιρό
σίδερο, κεραυνό και φωτιά.
Ήμασταν τρεις,
τώρα κανέναν άλλον δε βλέπω
κι' αισθάνομαι τα χέρια μου
πότε άδεια, πότε βαριά.
Βασιλείς τότε προς τον βασιλέα
του κόσμου, τώρα κανείς
δε βασιλεύει με βεβαιότητα.
Σκοτάδι βαρύ. Ποιος μ' οδηγεί;
Δίχως συντροφιά,
δίχως άστρο κανένα πηγαίνω.
Μόνη προσφορά, η μεγάλη που γνωρίζω,
συμφορά της στέρησής Του.
Τι να προσφέρω σημάδι ευλάβειας
κι' υποταγής; Εμείς, άνθρωποι
της παράφορης τούτης εποχής,
τι μπορούμε, δικό μας, ευτυχείς
να Του δώσουμε; Είναι ανάγκη
να βρούμε την προσφορά.
Τίποτα δεν προσφέρει της ψυχής μας
ο τόσος αγώνας.
Χρυσόν, λίβανον και σμύρναν
άλλοτε, δώρα απλά.
Μας παιδεύει η ασυμπλήρωτη προσφορά.
Τώρα που πορεύομαι στο σκοτάδι,
χωρίς τη χαρά των δώρων, μονάχος,
δεν έχω παρά τον εαυτό μου να δώσω.
Εν συντριβή βαδίζοντα.

(Ζωή Καρέλλη, Το ταξίδι των μάγων, από τη συλλογή Κασσάνδρα και άλλα ποιήματα)


Ο χρόνος λειτουργεί ως ενότητα βιώματος. Ποιος είναι εκείνος που θυμάται να προσφέρει ένα μέρος από την άπειρη αγάπη Του;

Με χρόνους με καιρούς και ήμισυ καιρού,
κάποιος αμαθής, αμαρτωλός χυδαίος,
καμμία γυναίκα του λαού πτωχή
σ᾿ ενθυμείται κι έρχεται να σου φέρ᾿
όχι χρυσόν, αλλά ολίγο λιβάνι,
ένα κερί, κι ολίγο λάδι στην μποτίλια
σ᾿ εσέ που είσαι όλων ὁ δοτήρ.

(Α. Παπαδιαμάντης, Στο Χριστό στο κάστρο)

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Christian Glitter Graphics


Ποιος άραγε είναι ο δρόμος, για να φωλιάσει η αγάπη του Κυρίου μέσα μας; Πώς γίνονται τα όνειρα θαύματα; Εγώ, ο απλός σημερινός άνθρωπος τι περιμένω να αλλάξει στη ζωή μου;

Δεν περιμένω την οσμή καμιάς σπανίας βοτάνης,
αλλά το Υπερουράνιο, που Θεέ μου, θα με ράνεις,
και θα φανώ Ποιμενικόν θαύμα, θα φανώ φάσμα,
που φέρνει το Αρχαγγελικό της νύχτας τούτης άσμα.

(Τάκης Παπατσώνης, Χριστουγεννιάτικη αγρυπνία, Κατά την Γέννησιν του Κυρίου, Τα Χριστούγεννα των δακρύων)

Ο σημερινός άνθρωπος φαντάζει μοναδικά κενός να αποκτήσει την απλότητα και αδολότητα των ποιμένων της Βηθλεέμ. Η πολυσύνθετη σκέψη του τον έκανε σιγά-σιγά να χάσει την ταπεινότητα και υπακοή, όπως και την εσωτερική επαγρύπνηση, βαδίζοντας σε ένα μονοπάτι παρασυρμένο από γήινα πάθη. Διέξοδος η προσευχή:

Χριστέ μου, κράτα με μακριά απ' τις κακίες του κόσμου,
στην φάτνη βρέφος, όσο ζω να σε λατρεύω δώσ’ μου.
Κι όσο θα 'ρθεί από Σε σταλτός ο χάρος να με πάρει,
κάμε συ, βρέφος, να σταθώ μπροστά στη θεία Σου χάρη.
Και κάμε λόγια τα έργα μου σαν των αγρών τα κρίνα,
προφητικά, φεγγοβόλα κάμε τα σαν εκείνα, της νύκτας των απλών βοσκών.
Γεννιόσουν και γροικούσαν.
Τους ουρανούς ολάνοικτους που σε δοξολογούσαν.

(Κ. Παλαμάς, Ονειρεμένη προσευχή)

Και το θείο αστέρι φωτίζει την ανθρώπινη ψυχή! Ο άνθρωπος στέκεται άφωνος κι αδύναμος εμπρός στο άφραστον θαύμα! Ανακαλύπτει το δρόμο συνάντησης με τον Σαρκωθέντα Κύριο.

Μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί, καί το κορμί μου, φάτνη ταπεινή, βλέπω κι αλλάζει, γίνεται ναός. Ώ! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός. (Κ. Παλαμάς, Χριστούγεννα)

Ποιο είναι λοιπόν το μήνυμα της Θείας Γέννησης;

Το βασικό, αλλά και εκκλησιαστικό μήνυμα των Χριστουγέννων είναι η αναγέννηση του ανθρώπου, μέσα από το κοσμοσωτήριο έργο του Υιού και Λόγου του Θεού: το χαρμόσυνο νέο της απολύτρωσης του ανθρώπου από τα δεσμά της αμαρτίας και του θανάτου. Η αναγκαιότητα να αποτάξουμε τον Παλαιό Άνθρωπο και να βιώσουμε μία νέα εν Χριστώ και κατά Χριστόν ζωή μακριά από μικρότητες, εγωισμούς, μικροψυχίες και μισαλλοδοξίες.

Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα.

Χτύπησα την πόρτα και μπήκα.

Μου ‘δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό.

«Είδες - μου λέει - γεννήθηκε ἡ ευσπλαχνία».

Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ.

Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες και δε θα 'χαμε να πούμε

τίποτα ωραιότερο απ’ αυτό.


(Τ. Λειβαδίτης, Η Γέννηση)

Christian Glitter Graphics
Αναρτήθηκε από ΑΝΘΗ στις 2:53 μ.μ. 26 σχόλια
Ετικέτες Ποίηση, Συναισθήματα, Χριστούγεννα

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Σάββατο, 12 Δεκεμβρίου 2009



Η Γέννηση του Χριστού .
Τη σημαίνει η Γέννηση του Χριστού ,αδελφοί .
Ο Θεός στη γη,ο άνθρωπος στον ουρανό.Κι όλα είχαν αναμιχθεί ,
οι άγγελοι χόρευαν κι έψαλλαν μαζί με τους ανθρώπους ,
οι άνθρωποι επικοινωνούσαν με του αγγέλους και με τις ουρά
νιες δυνάμεις .Και μπορούσες να δεις ,ότι καταργήθηκε ο
πολυχρόνιος πόλεμος και ότι είχε γίνει συμφιλίωση του θεού με
εμάς τους ανθρώπους ,το διάβολο καταντροπιασμένο,τους
δαίμονες να δραπετεύουν,το θάνατο να έχει καταργηθεί,
τον παράδεισο να ανοίγεται,την κατάρα να έχει εξαφανιστεί,
την πλάνη να έχει εκδιωχθεί,την αλήθεια να έχει επανέλθει, το
λόγο της ευσέβειας να σπείρεται παντού και να ακμάζει,την
πολιτεία του ουρανού να έχει εγκατασταθεί στη γη,τις ουράνιες
δυνάμεις να συναναστρέφονται ελεύθερα με εμάς τους ανθρώπ
ους, τους αγγέλους να επισκέπτονται συνεχώς τη γη και να
υπάρχει μεγάλη ελπίδα για την μέλλουσα ζωή.
{Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου Α΄ 2-ΜG 57,15-16}
Κάθε κτίσμα προσφέρει και από κάτι στο νεογέννητο Χριστό
λέγει ο υπέροχος ύμνος : οι Άγγελοι προσφέρουν τον ύμνο, οι
ουρανοί το αστέρι ,οι μάγοι τα δώρα,οι βοσκοί τον θαυμασμό
τους,η γη τη σπηλιά,η έρημος τη Φάτνη . Και εμείς την Παναγία
Παρθένο. Τη πανέμορφος ύμνος !!!!!



Ωστόσο με αφορμή το κείμενο ενός φίλο μου [http://parakoloytho.blogspot.com/]
Μου έδωσε την αφορμή να γράψω λίγα λόγια για τα
Χριστούγεννα του σήμερα λίγο πολύ όλοι μας έχουμε σε ένα
πνεύμα άγνοιας για την νέα εποχή που θέλει τα Χριστούγεννα
χωρίς Χριστό . Έχουμε Χριστουγεννιάτικο δέντρο χωρίς φάτνη
μερικοί θα πουν εγώ έχω ίσος καμιά μικρούλα κάτω από το
τεράστιο δένδρο.Τα μαγαζιά δεν βάζουν καθόλου ούτε καλά
Χριστούγεννα δεν γράφουν ,η κάρτες και τα καρποστάλ έχουν
διάφορες αρκούδες καμπανάκια μέχρι μισόγυμνες γυναίκες κλπ.
πάει η μοντέρνα γιαγιά να πάρει τον εγγονό της βιβλίο και του
παίρνει χαρι πότερ,μαγεμένα Χριστούγεννα με νεράιδες ξωτικά
και ότι οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε μακράν του Χριστού
έτσι καταλήγουμε στη μαγεία η το μαγικό πνεύμα όπως
λανθασμένα συνηθίζουμε να λέμε σήμερα .Δεν λέω να μην
έχουμε Χριστουγεννιάτικο δέντρο στο σπίτι μας αλλά να
προσέξουμε την πλάνη που κρύβεται στην παγκοσμιοποίηση
της νέας εποχής. Να είστε καλά αγαπητοί μου αναγνώστες καλά
και ευλογημένα Χριστούγεννα κοντά στην Εκκλησία .
Διαβάστε περισσότερα »
Αναρτήθηκε από ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ στις 12:51 μ.μ. 20 σχόλια

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Τετάρτη, 23 Δεκεμβρίου 2009
Χριστούγεννα ευλογημένα και μία συνταγή.

ευλογημένα αγαπητοί μου αναγνώστες και όχι μόνο σας εύχομαι.
Έν Χριστό αδελφοί μου, όλη ξέρουμε ότι δεν χρειάζεται να
γίνεται υπερβολική σπατάλη σε διάφορα αγαθά και πανάκριβα
επίσημα τραπέζια στην βαρβαρική [ ρεβεγιόν] μπορούμε άνετα
να περάσουμε όμορφα με την οικογένεια μας τον παππού και την
γιαγιά ,μπορούμε βέβαια να κάνουμε ελεημοσύνη σε κάποια
οικογένεια που ξέρουμε ότι πραγματικά στερούνται, μέχρι 18
ευρώ για κρέας, και άλλα πολλά μπορεί ένας ευλογημένος
χριστιανός ξέρη αυτός .
Ωστόσο είμαστε και καλοφαγάδες ημείς η Έλληνες γιαυτό
σας αφιερώνω μία αγαπημένη μου συνταγή με γλυκό
στο τέλος βέβαια

Χοιρινό σιγομαγειρεμένο σε ελαιόλαδο με πουρέ σελινόριζας
προετοιμασία 40: αναμονή 2 ώρες ,Μαγείρεμα 3 1/2 ώρες περίπου .
Υλικά για 4 άτομα για το χοιρινό :

1 κιλό χοιρινό μπούτι,κομμένο σε μερίδες .
4 κρεμμύδια ξερά κομμένα σε φέτες .
3 καρότα, κομμένα σε μεσαίου πάχους ροδέλες .
1 ματσάκι σέλινο.
1 κεφάλι σκόρδου κομμένο .
Αλάτι κατά προτίμηση χοντρό .
Για τον πουρέ :
500 γρ. σελινόριζα καθαρισμένη και κομμένη σε κύβους .
100 γρ.βούτυρο .
2 κουτ. σούπας ελαιόλαδο .
500 ml φρέσκο γάλα .
100 ml νερό .
Κόκκοι μαύρου πιπεριού ,αλάτι πιπέρι .
Διαδικασία χοιρινό : Βάζουμε σε ένα μεγάλο μπολ η σε ταψάκι
το αλατίζουμε με χοντρό αλάτι και το αφήνουμε στο ψυγείο για
2 ώρες . Βάζουμε σε μία κατσαρόλα τα λαχανικά (κρεμμύδι ,
καρότο, σκόρδο, σέλινο ) και σοτάρουμε με λίγο ελαιόλαδο
μέχρι να μαραθούν λίγο. Στη συνέχεια προσθέτουμε το κρέας
και συμπληρώνουμε με ελαιόλαδο μέχρι να καλυφθούν όλα
τα υλικά . Μαγειρεύουμε σε πολύ χαμηλή φωτιά για περίπου 3
ώρες (αν χρειαστεί ,ξαφρίζουμε με κουτάλα όχι τρυπητή)μέχρι
το κρέας να μαλακώσει πολύ καλά. Το κρέας δεν θα τηγανιστεί
μέσα στο λάδι ,αλλά θα σιγοψηθεί .Το τραβάμε από το λάδι, το
οποίο σουρώνουμε.Διαδικασία πουρέ :Σοτάρουμε σε μία κατσα
ρόλα στο λάδι τη σελινόριζα για 4-5 λεπτά .Προσθέτουμε το
νερό,το γάλα και τα μπαχαρικά και βράζουμε σε μέτρια φωτιά
μέχρι να μαλακώσει η σελινόριζα. Σουρώνουμε τα υλικά φρον
τίζοντας να κρατήσουμε κατά μέρος 1/2 φλιτζάνι από το υγρό .
Ρίχνουμε τη σελινόριζα στο μπλέντερ,χτυπάμε σε δυνατή
ταχύτητα ,προσθέτοντας σταδιακά από το άνοιγμά στο καπάκι
το βούτυρο και υγρό που κρατήσαμε από το βράσιμο. Αλατοπι
περώνουμε και περνάμε τον πουρέ από μία ψιλή σήτα , για να
είναι λείος και βελούδινος ,συνοδεύεται με γλυκό :
με Μους σοκολάτας η οτιδήποτε άλλο γλυκό τις αρεσκείας σας .
Και ένα ποτηράκι σαμπάνια η αφρώδες κρασί .
Καλά Χριστούγεννα .

Αναρτήθηκε από ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ στις 1:27 μ.μ. 13 σχόλια

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

ΑΝΘΗ είπε:
Πέμπτη, 25 Μαρτίου 2010
Ευαγγελισμός και Εικοσιένα: αθάνατη μνήμη και προβληματισμοί

Σήμερα η γη ευαγγελίζεται χαράν μεγάλην. Κάθε χρόνο, αυτή τη μέρα, η Αειπάρθενος Μαρία θεμελιώνει τη Θεία δωρεά και χάρη, καθώς στο σκοτάδι της απελπισίας ανοίγει παραθυρόφυλλο ελπίδας, για να φωλιάσει η αγάπη του Κυρίου. Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου σηματοδοτεί το κεφάλαιο της ανθρώπινης σωτηρίας, μια και η αναγγελία της χαρμόσυνης είδησης, «Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σε καὶ δύναμις Ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι», αναγεννά τη λειτουργική υπεροχή της γυναίκας: από τη Θεία οικονομία προτάσσεται ο ρόλος της γυναικείας μορφής, της Παναγίας, για τη συντριβή του Διαβόλου, μέσω της Θείας ενανθρωπήσεως.
Η γυναίκα που πρωτοστάτησε στην ανθρώπινη πτώση, τώρα στο άγγελμα του αρχάγγελου Γαβριήλ: «Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά Σοῦ, εὐλογημένη σοι ἐν γυναιξί», προσφέρει την ανόρθωση, θεία βουλήσει, αλλά και με πλήρη ελευθερία: «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμα Σου.»
Στη σημερινή εποχή, που οι αξίες έχουν καταβαραθρωθεί, αλλά και οι άνθρωποι απώλεσαν λόγω πνευματικής σύγχυσης τον προσανατολισμό τους, η μόνη αλήθεια είναι το ανέσπερον φως, η απαρχή της Καινής κτίσεως, που από σήμερα κυοφορείται στον έμψυχο Παράδεισο της Παμμεγίστου και Λαοδηγήτριας Παρθένου.
Κι αλήθεια, αν η μακρινή Ιουδαία ευαγγελίστηκε τη χαρμόσυνη είδηση της Γέννησης του Σωτήρα της ανθρωπότητας, ένα άλλο θαύμα ξεφυλλίζουμε εδώ, στην πολυύμνητη χώρα των ημιθέων, των ηρώων και της σοφίας, την Ελλάδα. Το 1821, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός στην αγιοφρούρητη Μονή της Αγίας Λαύρας και στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου, σηκώνει το Λάβαρο της Επανάστασης ενώπιον των οπλαρχηγών και ευαγγελίζεται τη λύτρωση της ελληνικής ψυχής. Ο ταπεινός κι ασήμαντος ραγιάς, που δοκιμάστηκε από τον τουρκικό ζυγό και τη βαρύτατη δουλεία, τον εξισλαμισμό, το παιδομάζωμα και το γιαταγάνι, σκορπά το δαυλό της λευτεριάς, «όταν όλα τα ΄σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά».
Φλογεροί αγωνιστές ο Ρήγας και η Φιλική Εταιρεία. Ένθερμοι στρατηλάτες ο Κολοκοτρώνης, ο Κανάρης, η Μπουμπουλίνα, οι Σουλιώτισσες, οι Μεσολογγίτες και τόσοι άλλοι. Ονόματα που σάλπισαν τη λευτεριά απ’ άκρη σ’ άκρη κι ύμνησαν έναν κόσμο καθάριο, ανυπόκριτο, κρύσταλλο νερό. Μαζί τους ο δρόμος της λεβεντιάς έγινε τραγούδι, μα και βίωμα στην ελληνική ψυχή. Νιώθουμε τον παλμό του ρωμαίικου λόγου, το λιονταρίσιο και συνάμα αντρίκειο φρόνημα, μα και τη γεμάτη ηρωισμό γυναίκα, η οποία με τα χέρια της ζύμωνε το μπαρούτι κι ανέμιζε το μπαϊράκι στον ξάστερο αέρα.
Στο εφαλτήριο της ιστορίας ένας νέος ηρωικός κόσμος μέσω του όρκου στη Φιλική εταιρεία έκανε το θάνατο πανηγύρι ζωής και με τα φτερά του σήκωσε τον άνθρωπο στην πιο τρανή δόξα.

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

189 χρόνια μετά, η σημερινή Ελλάδα καλείται να δώσει το δικό της αγώνα: η ξακουστή χώρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η Μακεδονία, γίνεται Εθνομάρτυρας στο όνομα συμφερόντων, που λησμονούν προγονικά κατορθώματα, μα και ολόκληρη την ιστορία μας. Είναι ίσως οι δολερές ανάγκες των καιρών, εκείνες που προσκάλεσαν νέες δυνάμεις στις αλυσίδες της σκλαβιάς.
Και βέβαια, στους πονηρούς καιρούς που ζούμε, οι πνευματικές αξίες καταρρακώνονται, μια και ελλείπουν οι ταγοί που θα διδάξουν στη νεολαία όσα ονειρεύεται κι όχι βέβαια να γίνει αοιδός ή μοντέλο!
Μα και ο Ελληνισμός, στο σύνολό του, παγιδευμένος στην καθημερινότητα, «Πολιορκημένος, αλλά όχι πλέον Ελεύθερος», απέσυρε κάμποσο τη μνήμη του από τη φλόγα τόσων επαναστατικών αγώνων, καθώς πανηγυρικοί λόγοι και παρελάσεις θυμίζουν άψυχα κι ίσως βαρετά σε μας ότι κινδυνεύουμε να χάσουμε την εθνική μας ταυτότητα, αν δεν θυμόμαστε περήφανα τέτοιες μέρες, όπως η σημερινή, μέρα ανάμνησης της Εξέγερσης του Μεγάλου Σηκωμού, της Εθνεγερσίας του 1821.
Κι όμως. Είμαι σίγουρη πως όλοι μας γνωρίζουμε μια χώρα, που κάθε γωνιά της έχει γίνει τόπος θυσίας, ακατάβλητης δύναμης και σιδερένιας υπομονής. Λούζεται στο φως του ήλιου, διατράνωσε στα πέρατα του κόσμου τη γνώση και τον πολιτισμό, μόνο που σήμερα υποφέρει από τα παιδιά της. Τη λένε Ελλάδα. Είναι η χώρα που στις φλέβες της κυλά η Ορθόδοξη πυρφόρος φλόγα, διαποτισμένη με τα ιερά νάματα του άσβεστου Φωτός.
Αυτή η πίστη γίνεται φάρος κι οδηγός μας, ακόμα κι αν η εθνική και θρησκευτική μας υπόσταση βάλλεται από το Ισλάμ. Κι εμείς, με όπλο μας το Σταυρό και την περηφάνια μας, έχουμε χρέος να κρατήσουμε ψηλά την αξιοπρέπεια του Έλληνα, αφενός αναδαυλίζοντας την ιερή παρακαταθήκη θρησκείας και πολιτισμού, αφετέρου δε οδεύοντας σε μια ανάσταση-ανάταση ψυχής.
Το ’21 μπορεί να ξεσήκωσε τους Έλληνες, καθώς τι τους ωφελούσε να ζήσουν, αν δεν πολεμούσαν για Πατρίδα, πίστη κι ελευθερία; Το 2010 ,όμως, με το δικό μας μεράκι ας σηκώσει την ταφόπετρα που μας πλακώνει, για να μας οδηγήσει από το θάνατο στη ζωή, από την αφάνεια στην πρωτοπορία. Είναι εθνική επιταγή να αγωνιστούμε για την Ελλάδα που μας ενώνει.
Άλλωστε, όπως επισημαίνει ο Ανδρέας Κάλβος: «Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία». Η λευτεριά του Σολωμού οδηγός μας: «Κλείσε στην ψυχή σου την Ελλάδα και θα αισθανθείς να λαχταρίζει μέσα σου κάθε είδος μεγαλείου και θα’ σαι ευτυχισμένος».


Εξάλλου, η νίκη είναι για τον Έλληνα το έπαθλο της Μεγάλης Ιδέας, γραμμένο χιλιάδες χρόνια πριν από τον Ευριπίδη στην τραγωδία «Ορέστης»: «Ὦ μέγα σεμνὴ Νίκη, τὸν ἐμὸν βίοτον κατέχοις καὶ μὴ λήγοις στεφανοῦσα...» που σημαίνει: «Νίκη πάνσεπτη, σεβάσμια θεά, άμποτε τη ζωή μου εσύ να κυβερνάς και δίχως τέλος να με στεφανώνεις». Γιατί ο «Θούριος» της ζωής μας θα απορεί: «Ως πότε παλικάρια θα ζούμε στα στενά;» Και εμείς θα αναρωτιόμαστε: «Ακόμα τούτη η άνοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες;»

(Λόγος [χωρίς τις σχετικές προσφωνήσεις] που εκφώνησα πανηγυρικά σε αίθουσα ομιλιών Ιερού ναού, σήμερα, 25-3-2010, )

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

πραγματικά όμορφος λόγος της αγαπητή ΑΝΘΗ !!

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Φως Ιλαρόν